سبک شناسی آوایی عبارات قصار نهج البلاغه

یکی از مهم ترین موضوعات در سبک شناسی، بررسی سطح آوایی و موسیقایی متن ادبی است که به تشریح واحدهای آوایی (صدا و آهنگ) در موقعیت زبانی می پردازد. بی شک نهج البلاغه یکی از متونی است که توجه پژوهشگران و زبان شناسان در بررسی های آواشناسی به آن جلب شده است. این توجه باعث کشف جلوه های ادبی کاملا منسجم و به هم پیوسته آن شده است. این نوشتار برآن است که با توجه به عناصر سبک ساز آوایی کلمات قصار در نهج البلاغه و تشریح هماهنگی توازن میان لفظ و معنا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، تشریح عناصر آوایی و ارتباط آن را در جملات قصار بررسی کند. نتایج این نوشتار حکایت از آن دارد که عناصر آوایی مثل تکرار، جناس، سجع، تکرار اصوات و... به عنوان نمونه هایی از عناصر آوایی نقش مهمی در رساندن مفاهیم و معانی بر دوش دارند. این عناصر در عبارات قصار نهج البلاغه همسو با احساسات درونی و عواطف امام علی (ع) به کار گرفته شده اند.