تعیین اندازه اثر خوش بینی و جهت گیری مذهبی بر تعارضات زناشویی

از مشکلات شایع در روابط زوجین، تعارض‌های زناشویی است که به‌دلیل اثرات مخرب آن مدنظر مشاوران و درمانگران خانواده قرار گرفته است؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اندازه اثر خوش‌بینی و جهت‌گیری مذهبی بر تعارضات زناشویی بود.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری را تمامی زوج‌های مراجعه‌کننده به کلینیک بهار اندیشه شهر مشهد در پاییز سال 1398 تشکیل دادند. تعداد صد نفر واجد شرایط که مایل به شرکت در پژوهش بودند، به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها، آزمون جهت‌گیری زندگی (شی‌یر و کارور، 1985) برای اندازه‌گیری متغیر خوش‌بینی، مقیاس جهت‌گیری مذهبی (آلپورت و راس، 1967) و پرسش‌نامه تعارضات زناشویی (ثنایی ذاکر، 1387) به‌کار رفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به‌کمک نرم‌افزار SPSS نسخه 24 در سطح معنا‌داری 0٫05=α صورت گرفت.

نتایج نشان داد، همبستگی بین جهت‌گیری مذهبی بیرونی با تعارضات زناشویی (0٫001>p، 0٫538=r) مثبت و همبستگی بین جهت‌گیری مذهبی درونی (0٫001>p، 0٫544-=r) و خوش‌بینی (0٫001>p، 0٫354-=r) با تعارضات زناشویی، منفی بود. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه مشخص کرد، جهت‌گیری مذهبی بیرونی (0٫004=p، 0٫309=β) به‌شکل مثبت و جهت‌گیری مذهبی درونی (0٫011=p، 0٫281-=β) و خوش‌بینی (0٫024=p، 0٫193-=β) به‌شکل منفی توانایی پیش‌بینی تعارضات زناشویی را داشتند.

براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که خوش‌بینی و جهت‌گیری مذهبی، توانایی پیش‌بینی تعارضات زناشویی را دارند؛ بنابراین لزوم توجه به متغیرهایی همچون خوش‌بینی و جهت‌گیری مذهبی در تعارضات زناشویی زوجین بیش از پیش احساس می‌شود.