سنجش سواد زیست محیطی و رابطه آن با اخلاق زیست محیطی

توجه به سواد و اخلاق زیست محیطی در کشاورزی نقش تعیین کننده در حفاظت از طبیعت و منابع تولید دارد. در صورت عدم برخورداری کشاورزان از سواد زیست محیطی، انتظار می رود صدمات جبران ناپذیری به محیط زیست وارد شود. پژوهش حاضر با هدف سنجش سواد زیست محیطی و رابطه آن با اخلاق زیست محیطی در بین کشاورزان شهرستان تربت حیدریه انجام شد.

روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی 3000 کشاورز بخش مرکزی شهرستان تربت حیدریه بودند که تعداد 250 نفر از آنان با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود. اطلاعات بدست آمده با نرم افزار SPSS-19 توسط آماره های توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و همبستگی) و استنباطی (رگرسیون) مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

نتایج تحقیق نشان داد دانش، رفتار، نگرش و اخلاق زیست محیطی پاسخگویان در وضعیت مطلوب قرار دارد. همچنین بین سواد زیست محیطی و هر یک از مولفه های آن یعنی دانش، نگرش و رفتار و اخلاق زیست محیطی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین دانش زیست محیطی حدود 12 درصد، نگرش زیست محیطی 21 درصد و رفتار زیست محیطی 33 درصد توانایی پیش بینی اخلاق زیست محیطی را دارند.

نتیجه گیری:

بین سواد زیست محیطی کشاورزان و هر یک از مولفه های آن یعنی دانش، نگرش و رفتار و اخلاق زیست محیطی آنان رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد، در نتیجه برای بهبود و ارتقای اخلاق زیست محیطی کشاورزان، توجه به افزایش سطح دانش، بهبود نگرش و تقویت رفتار زیست محیطی آنان از طریق آموزش و در نظر گرفتن مشوق ها و انگیزه های مناسب، ضروری است.