استیگما نسبت به بیماران مبتلا به اختلالات روانی

استیگما (برچسب خوردن) یک مشکل فردی یا جزیی از بیماری نیست بلکه یک مسئله اجتماعی است که عواقب آن بیشتر از خود بیماری است. این موضوع در اختلالات روان پزشکی اهمیتی دو چندان پیدا می کند، چرا که نزدیک به 300 میلیون نفر از مددجویان مبتلا به اختلالات روانی به علت ترس از برچسب خوردن برای درمان اقدام نمی کنند.

این مطالعه با هدف بررسی پژوهش های مرتبط با استیگما در بیماران دارای اختلالات روانی انجام شده است.

در مقاله مروری حاضر، جستجوی واژه های کلیدی stigma, mental disorders depression, schizophrenia در پایگاه های اطلاعاتی نظیر PubMed, Biomed Central, Wiley Library , Google Scholar, Science Direct و کلمات استیگما، اختلالات روانی، افسردگی، اسکیزوفرنی در پایگاه های اطلاعاتی فارسی زبان مانند IranMedex, SID, Magiran انجام شد. جهت پوشش مناسب در انتخاب پژوهش های پیشین، مطالعاتی به زبان های فارسی و انگلیسی از سال 2001 تا سال 2015 در این مطالعه وارد شدند.

 در جستجو انجام شده 83 مطالعه یافت شد که پس از لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج، نهایتا 29 مقاله انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بیشتر مطالعات انجام شده به بررسی استیگما در بین عموم بیماران دارای اختلالات روان و همچنین بیماران اسکیزوفرنی پرداخته بودند. نتایج این مطالعه در 4 گروه پژوهش های مربوط به دیدگاه جامعه درباره بیماری های روانی، دیدگاه کارکنان و کادر درمان، مطالعات مرتبط با نظرات بیماران مبتلا به اختلالات روانی و خانواده های ایشان و پژوهش های مربوط به کاهش استیگما طبقه بندی و مورد بررسی قرارگرفته است.

یافته های این مطالعه نشان داد که با توجه به دیدگاه های منفی افراد نسبت به بیماران روان، استیگما به عنوان یک عامل مهم عدم موفقیت در درمان مطرح می شود. چراکه اهمیت به ادامه روند درمان و پیگیری افراد مبتلا به اختلالات روانی، در ایجاد نتایج مطلوب درمانی این بیماران بر کسی پوشیده نیست. لذا پیشنهاد می شود با عنایت به وجود قومیت های مختلف و کمبود اطلاعات کافی در رابطه با وجود استیگما و راهکارهای برخورد با آن در ایران، با طراحی پژوهش های مناسب زمینه ای برای شناخت بهتر این مسئله فراهم شود.