تحلیل ادراک معلمان دوره ابتدایی شهر تهران برای شناسایی روش های بهبود بدخطی دانش آموزان

هدف از این پژوهش، شناسایی عوامل بدخطی و راه حل های آن است. پیشرفت در فناوری، اهمیت دستخط و دستورالعمل های نوشتن را کاهش نداده است. این پژوهش با هدف کاربردی و رویکرد کیفی و به صورت پدیدارشناسی تفسیری صورت گرفته است. بدین منظور با سی نفر از معلمان دوره ابتدایی شهر تهران در سال 1399 مصاحبه شد تا داده ها به اشباع رسید. جامعه آماری پژوهش شامل معلمان دوره ابتدایی شهر تهران است که سی نفر از آن ها (20 آقا و 10 خانم) با استفاده از نمونه گیری هدفمند از نوع ملاکی به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس با بررسی مصاحبه ها و کدگذاری آن ها به روش دیکلمن و همکاران (1989)، عوامل بدخطی و راهکارهای بهبود آن بررسی شد. همچنین با راهبرد بازبینی اعضا، اعتباریابی داده ها صورت گرفت. براساس یافته های پژوهش، عوامل بدخطی و راه حل های آن از دیدگاه آموزگاران بررسی شد و عوامل آموزشی، روانی و جسمی با دسته بندی مربوط به دانش آموز، مربوط به معلم و مربوط به خانواده ترکیب شدند تا موضوع متمرکزتر تحلیل شود. نتیجه پژوهش نشانگر دخیل بودن هر سه عامل معلم، دانش آموز و خانواده در این مشکل است که حل آن نیازمند تلاش و همکاری همه عوامل است. همچنین از نتایج پژوهش می توان دریافت که عوامل روانی نظیر اضطراب و استرس نقش مهمی در این مشکل دارند و با حل معضلات روانی و تشویق و ترغیب دانش آموزان ممکن است اثرات زیادی در بهبود خط دانش آموزان داشته باشد.