بررسی نقش واسطه ای معنای زندگی در رابطه افسردگی و جو عاطفی خانواده با افکار خودکشی در زنان وابسته به مواد مخدر

هدف این پژوهش بررسی نقش واسطه ای معنای زندگی در رابطه افسردگی و جو عاطفی خانواده با افکار خودکشی در زنان وابسته به مواد مخدر است. روش پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه هدف کلیه زنان وابسته به مواد مخدر شهرستان اهواز و تعداد نمونه های موجود 180 نفر است که از میان آن ها به روش نمونه گیری دردسترس 149 نفر انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی و برای تعیین نرمال بودن داده ها از کجی و کشیدگی و روش تحلیل مسیر در جهت ارزیابی مدل پیشنهادی استفاده شد. ابزارهای پژوهش عبارت است از پرسشنامه افکار خودکشی محمدی فر و همکاران (SIS)، افسردگی بک (BDI-II)، جو عاطفی خانواده هیل برن (FEA) و معنای زندگی استیگر و اوشی (MLQ). برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، از نرم افزار SPSS 25 و AMOS 25 استفاده شد. در مدل پیشنهادی، متغیر افکار خودکشی به عنوان متغیر ملاک، متغیرهای جو عاطفی خانواده و افسردگی به عنوان متغیرهای پیش بین تعیین شدند. یافته های پژوهش نشان داد در مدل مفروض، کلیه مسیرهای مستقیم به افکار خودکشی، به جز جو عاطفی خانواده، در سطح 01/0> p معنادار هستند. مسیرهای غیرمستقیم نیز از طریق معنای زندگی به عنوان متغیر میانجی با افکار خودکشی معنادار شدند. براساس نتایج پژوهش، مدل پیشنهادی رابطه افسردگی و جو عاطفی خانواده با میانجی گری معنای زندگی با افکار خودکشی از برازش مطلوبی برخوردار است و این مدل در جهت شناخت عوامل موثر در افکار خودکشی زنان وابسته به مواد مخدر بسیار اهمیت دارد.