مقایسه قدردانی از بدن، انعطاف پذیری تصویر بدن و سبک دلبستگی در زنان دارای خودشفقتی و بدون خودشفقتی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه قدردانی از بدن، انعطاف پذیری تصویر بدنی و سبک دلبستگی در زنان با خودشفقتی و بدون خودشفقتی است. طرح پژوهش حاضر از نوع بنیادین به شمار می آید و علی-مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش، شامل زنان دانشجوی دانشگاه آزاد نجف آباد به تعداد 11 هزار نفر است که از میان آن ها 210 زن به شیوه دردسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند که از این تعداد، 119 نفر دارای خودشفقتی و 91 نفر بدون خودشفقتی به مقیاس قدردانی از بدن (BAS) پرسشنامه پذیرش و کارکرد تصویر بدن (BI-AAQ)، مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی بزرگسالان (RAAS) و مقیاس خودشفقتی (SCS-LF) پاسخ کامل دادند. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS-25 و با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تحلیل واریانس چند متغیری ثابت کرد، میان دو گروه از زنان در قدردانی از بدن، انعطاف پذیری تصویر بدنی و سبک دلبستگی تفاوت معناداری وجود دارد. سطح معناداری متغیرهای پژوهش 05/0 است. یافته های پژوهش درمجموع نشان می دهد، زنان دارای خودشفقتی در مقایسه با زنان بدون خودشفقتی از قدردانی بدنی بیشتری برخوردارند و همچنین سبک دلبستگی آنان بیشتر ایمن و اضطرابی است؛ درحالی که زنان بدون خودشفقتی از انعطاف پذیری تصویر بدنی بیشتری در مقایسه با زنان دارای خودشفقتی برخوردارند و سبک دلبستگی آنان اجتنابی است.