سیر تطور تساهل سیاسی در قانون اساسی افغانستان و نقش آن در تامین حقوق شیعیان

حقوق شیعیان افغانستان به عنوان بخش قابل توجهی از شهروندان این سرزمین با ویژگی های هویتی و فرهنگی خاص، همواره در طول تاریخ نادیده گرفته شده و تنها در دوره اخیر پس از تدوین قانون اساسی جدید در سال 1382 شمسی روزنه ای فراروی این اقلیت قومی و مذهبی گشوده شده است. پرسش جستار حاضر آن است که تساهل سیاسی در قانون اساسی جدید افغانستان، در مقایسه با قوانین اساسی گذشته این کشور، به چه میزان گنجانده و رعایت شده و هچنین چه نقشی در تامین حقوق شیعیان ایفا کرده است؟ در پاسخ به این پرسش، فرضیه ی این نوشتارآن است که قانون اساسی جدید افغانستان دارای ظرفیت های نظری قابل توجهی در زمینه تساهل سیاسی می باشد و با واکاوی در مواد گوناگون این قانون نشان می دهد که به لحاظ نظری ظرفیت کشف و استخراج حقوق اقلیت شیعیان نیز در آن وجود دارد. این نوشتار عهده دار تبیین و تحلیل وجه نظری تساهل سیاسی در قانون اساسی جدید و نقش آن در تامین حقوق شیعیان است. اما با تاسف اجرای این اصل در عمل در مقایسه با واقعیت موجود فاصله زیادی دارد که لازم است مقتضیات، موانع و راهکارهای عملی تامین حقوق شیعیان به شکل جداگانه و در پژوهشی مستقل بررسی شود.