بررسی فراوانی گونه های تریکوسترونژیلوس و دیگر تریکوسترونژیلیدها در نشخوارکنندگان ذبح شده در کشتارگاه همدان در سال 1399

انگل های روده ای زیونوز و نماتودهای روده ای دام ها به طور غیرمستقیم، از چالش های بهداشتی انسان در کشورهای در حال توسعه می باشند. با توجه به نقش احتمالی انگل های گوارشی دام های اهلی در انتقال آلودگی به انسان و هم چنین اهمیت اقتصادی آنها در تولید فرآورده های پروتینی و عدم اطلاع به روز از وضعیت آلودگی نشخوارکنندگان منطقه، هدف از این مطالعه بررسی و تعیین فراوانی گونه های تریکوسترونژیلوس و دیگر تریکوسترونژیلیدها در نشخوارکنندگان ذبح شده در کشتارگاه همدان بود.

در این مطالعه توصیفی مقطعی که در سال 1399  با مراجعه به کشتارگاه همدان انجام شد، از 338 دام نمونه های شیردان و روده گرفته شد. نمونه ها به صورت جداگانه در ظروف دردار قرار داده شد و جهت تشخیص آلودگی انگلی به آزمایشگاه تحقیقاتی انگل شناسی دانشکده پزشکی همدان منتقل شد. پس از بازکردن و شستشوی محتویات نمونه ها در سینی بزرگی، چندین بار این محتویات از الک سیمی صاف شده و مواد شفاف به دست آمده به تدریج داخل سینی های دیگری ریخته شد و به کمک ذره بین دستی و نور چراغ مطالعه کرم ها جدا شد و در بطری هایی حاوی الکل گلیسرین قرار داده شد. سپس با استفاده از کلیدهای تشخیصی، کرم ها درسطح جنس و گونه تشخیص داده شدند. اطلاعات مربوط به دام ها از قبیل؛ جنس، نوع دام، محل آناتومیکی و محل زیست دام در فرم اطلاعاتی ثبت شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند.

از 338 دام مورد مطالعه تعداد70 راس(70/20 درصد) گاو، تعداد 264 راس(10/78 درصد) گوسفند و تعداد 4 راس بز (18/1 درصد) بود. از این تعداد، 240 دام(71 درصد) نر و 98 دام(99/28 درصد) ماده بودند. 301 راس(05/89 درصد) جوان و 37 راس(94/10 درصد) پیر بودند. بیشترین درصد نمونه های آلوده مربوط به استرتاژیا استرتاژی64 مورد(5/48 درصد) و کمترین درصد نمونه های آلوده مربوط به گونه انگل نماتودیروس فیلی کولیس نر 1 مورد(6/1 درصد) بود. اکثر آلودگی ها از دام های پرورش یافته در منطقه  قروه و در جنس نر دیده شد، در ضمن هیچ گونه آلودگی کرمی در گاوها و بزها مشاهده نشد(001/0p<).

آلودگی به استرتاژیا در دام های مورد مطالعه از شیوع بالایی برخوردار بود، انگل زیونوز تریکوسترونژیلوس در این تحقیق مشاهده نشد. شیوع نماتودهای روده ای در گوسفندان این منطقه هنوز قابل توجه است که باید برای کنترل آنها به وسیله مسیولین ذیربط برنامه ریزی شود.