تحلیلی بر شرایط پترولوژیکی و زمین دما فشارسنجی تراکی آندزیت های منطقه لار، جنوب باختر آتشفشان دماوند بر مبنای شیمی کانی

تکاپوهای آتشفشانی دماوند در بخش میانی رشته کوه البرز مرکزی از حدود 1 میلیون و 800 هزار سال پیش آغاز شده است. روانه های گدازه و پیروکلاستیک ها عمده ترین سازنده های مخروط کنونی دماوند هستند. تراکی آندزیت های دماوند در منطقه لار، عموما بافت هیالوپورفیریک و میکرولیتیک پورفیریک دارند. بر پایه تجزیه نقطه ای کانی ها، این گدازه ها شامل کانی هایی پلاژیوکلاز (آندزین لابرادوریت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید)، آمفیبول (منیزیوهاستنگزیت)، میکا (فلوگوپیت)، آپاتیت و کانی های تیره هستند. هسته دیوپسیدها مقدارFe3+ نسبتا بالاتری نسبت به حاشیه کانی دارند که بیانگر محیط اکسیدان مخزن ماگمایی گدازه ها است. تغییرات مقادیر کلسیم و سیلیس از هسته تا حاشیه این کانی‏ها نشان دهنده آلودگی ماگمای منشا با مواد پوسته ای است. شیمی کانی ها بر ماهیت ساب آلکالن ماگمای میزبان دلالت دارد. فلوگوپیت ها با ترکیب شیمی Fe#<0.33 و)TiO27/7- 03/6) و Mg # (75/0 -77/0) در گستره دمایی 912 تا 995 درجه تشکیل شده اند. مطالعات زمین دما فشارسنجی کلینوپیروکسن ها نشان می دهد این کانی ها در دمای 1112 تا 1191(±50) درجه سانتی گراد و فشار 2/6 تا 9/6 کیلوبار، در اعماق 20 تا 22 کیلومتری، با میزان آب حدود 10 درصد شکل گرفته اند و آمفیبول ها با حدود 4 تا 7 درصد آب، در فوگاسیته 83/5- تا 15/6- و فشار مابین 47/5 تا 84/6 کیلوبار تشکیل شده اند.