رابطه خودمهارگری هیجانی و ناگویی هیجانی و هیجانات تحصیلی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

از اهداف نظام های آموزشی، بالابردن سطح توانایی دانش آموزان به منظور ارتقای بازده تحصیلی یادگیرندگان است. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودمهارگری هیجانی، ناگویی هیجانی و هیجانات تحصیلی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بود.

روش پژوهش از نوع مطالعات بنیادی با طرح همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مراجعین دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر تهران در سال 1400 را تشکیل می دادند. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود که 10 مرکز از بین مراکز اختلال یادگیری انتخاب شد سپس از بین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری، 150 دانش آموز به عنوان نمونه های پژوهش انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده های پژوهش پرسش نامه فرسودگی تحصیلی، مقیاس ناگویی هیجانی و پرسش نامه هیجان تحصیلی، پرسش نامه خودبازداری بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره گام به گام تحلیل شدند.

نتایج پژوهش نشان داد هیجان تحصیلی منفی، خودمهارگری هیجانی و هیجان مثبت قادر به پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان بوده اند. هیجان تحصیلی منفی (001/0>p، 91/4 =t، 348/0= β) با بیشترین مقدار B و پس از آن خودمهارگری (001/0>p، 18/4- =t، 288/0-= β) و هیجان مثبت (001/0>p، 42/3- =t، 235/0-= β) به ترتیب قابلیت پیش بینی فرسودگی تحصیلی رادارند.

بر اساس یافته ها آموزش مهارت های زندگی مرتبط با مدیریت هیجان و تنظیم هیجان و حتی بهبود هوش هیجانی را به طور گسترده و جدی مدنظر قرار گیرد تا بتوان با بهبود این مهارت ها، سطح خود مدیریتی دانش آموزان را بهبود بخشید و از بروز فرسودگی تحصیلی در آنان پیشگیری به عمل آورد.