تاثیر رژیم آبیاری و تراکم کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود (.Cicer arietinum L)

به منظور بررسی رژیم آبیاری و تراکم کاشت بر برخی از ویژگی های زراعی نخود، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آموزشی پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (کرج)، در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. رژیم آبیاری به عنوان عامل اصلی در هشت سطح شامل A1: آبیاری کامل در تمام مرحله رشدی، A2: آبیاری کامل تا مرحله دانه بندی و سپس قطع آبیاری، A3: آبیاری کامل تا مرحله غلاف دهی و سپس قطع آبیاری، A4: آبیاری کامل تا مرحله گلدهی و سپس قطع آبیاری، A5: کم آبیاری (50 درصد آبیاری کامل) در تمام مرحله رشدی، A6: کم آبیاری تا مرحله دانه بندی و سپس قطع آبیاری، A7: کم آبیاری تا مرحله غلاف دهی و سپس قطع آبیاری، A8: کم آبیاری تا مرحله گلدهی و سپس قطع آبیاری و تراکم در سه سطح (30، 40 و 50 بوته در مترمربع) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج کلی نشان داد که افزایش سطوح تنش خشکی منجر به کاهش صفات موردمطالعه و درنهایت عملکرد دانه نخود (رقم ILC 48) شد؛ همچنین افزایش تراکم تا 40 بوته در مترمربع، باعث افزایش مقدار ماده خشک تولیدی در واحد سطح و درنهایت بهبود اجزاء عملکرد و عملکرد دانه شد. بیشترین عملکرد دانه (2892 کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (52 درصد) در تیمار آبیاری کامل در تمام مراحل رشدی و کمترین میزان آن ها (1075 کیلوگرم در هکتار و 40.043 درصد)، در تیمار کم آبیاری تا مرحله گلدهی و سپس قطع آبیاری به دست آمد.