برآورد ضرایب تنش، گیاهی و واکنش عملکرد به آب در بادام زمینی تحت سطوح مختلف آبیاری

جهت تخمین ضرایب تنش (Ks) و ضریب گیاهی (Kc) و همچنین ضرایب پاسخ عملکرد گیاه به آب یا ضریب حساسیت (Ky)  در مراحل مختلف رشد بادام زمینی، تحقیقی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال های 1396 و 1397 در استان گیلان اجرا شد. تیمار اصلی شامل دیم و تامین 120، 100، 80، 60 و 40 درصد نیازآبی و تیمار فرعی شامل دو رقم بادام زمینی جنوبی و گیل بود. با توجه به نتایج، مقادیر ضرایب تنش آبی، در رقم جنوبی در سال 96 و 97 به ترتیب در بازه 1-45/0 و 1-63/0 متغیر بود، در حالی که این ضریب در رقم گیل در سال 96 در بازه 1-47/0 و در سال 97 در بازه 1-64/0 قرار داشت. ضریب گیاهی در مرحله ابتدایی (20روز)، توسعه گیاه (30روز)، میانی (45روز) و پایانی (30روز) در رقم جنوبی در سال 96 به ترتیب 4/0، 37/0، 01/1 و 79/0 و در سال 97 به ترتیب 4/0، 37/0، 98/0 و 75/0 به دست آمد. در حالی که در رقم گیل، این ضرایب در سال 96 به ترتیب 4/0، 36/0، 01/1 و 78/0 و در سال 97 به ترتیب 4/0، 36/0، 98/0 و 74/0 بود. واسنجی ضریب پاسخ عملکرد گیاه به آب در ارقام گیل و جنوبی با روش های Raes, (2004) و Tafteh et al, (2013) مورد بررسی قرار گرفت. در روش Raes, (2004) مقدار ریشه میانگین مربعات خطا 183کیلوگرم در هکتار و مقدار نرمال شده آن حدود 16 درصد و شاخص کارایی این روش 72/0 بود. در روش Tafteh et al, (2013) مقدار ریشه میانگین مربعات خطا 188 کیلوگرم در هکتار و مقدار نرمال شده آن حدود 17 درصد و شاخص کارایی این روش 71/0 به دست آمد. با توجه به NRMSE دو مدل بررسی شده، نتابج کلی حاکی از آن است که مدل Raes, (2004) با 164/0 و مدل Tafteh et al, (2013) با 168/0،  در برآورد عملکرد بادام زمینی دارای دقت قابل قبولی می باشند.