رابطه اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان با اندیشه پردازی خودکشی: نقش واسطه ای دشواری های بین فردی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای دشواری‌های بین‌فردی در رابطه بین اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان با اندیشه‌پردازی خودکشی است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و براساس هدف، کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام شهروندان شهر کرج در پاییز سال 1398 به تعداد 124,688 نفر است که از میان آن‌ها تعدادی به روش نمونه‌برداری تصادفی دومرحله‌ای انتخاب شدند. در مرحله اول، با مراجعه به سایت شهرداری شهر کرج دو منطقه 3 و 7 و در مرحله دوم بوستان هامون از منطقه 3 و بوستان نبوت از منطقه 7 انتخاب شدند. درنهایت نیز از بین این افراد 270 نفر (125 نفر مرد و 143 نفر زن و 2 نفر نامعلوم) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رویمر (ERDS)، پرسشنامه اجتناب تجربی چندبعدی گامز، چمیلوسکی، کوتوو، راجرو و واتسون (MEAQ)، مقیاس دشواری‌های بین‌فردی-47 پیلکونیس، کیم، پرویتی و بارخام (IIP) و مقیاس شناخت‌های خودکشی رود و همکاران (SCS) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزارهای SPSS-22 و Amos-24 استفاده شد. در پژوهش حاضر، ضریب مسیر غیرمستقیم بین اجتناب تجربی و اندیشه‌پردازی خودکشی (066/0=β، 003/0=P) و دشواری در تنظیم هیجان و اندیشه‌پردازی خودکشی (086/0=β، 006/0=P) مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود. به‌طورکلی، پژوهش حاضر نشان داد دشواری‌های بین‌فردی، رابطه اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان را با اندیشه‌پردازی خودکشی واسطه‌گری می‌کند.