اثر نانوذرات رزوراترول- Poly (lactic-co-glycolic acid) (PLGA) و نانوذرات کورکومین- PLGA به طور همزمان در تمایز سلولهای بنیادی مشتق از چربی به استئوبلاست

سلول‌های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal stem cell یا MSC) توانایی تمایز به استیوبلاست‌ها را دارند که این تمایز توسط شاخص‌های‌ رشد متعددی هدایت می‌شود. استفاده از متابولیت‌های گیاهی می‌تواند مانند شاخص‌های رشد، تمایز سلول‌های بنیادی را کنترل کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی اثرات هم‌زمان نانوذرات رزوراترول- Poly (lactic-co-glycolic acid) و کورکومین- PLGA بر هدایت MSC مشتق از چربی به سمت تمایز استیوبلاستی بود.

MSC انسانی به دست آمده از بافت چربی انسان، پس از تعیین هویت با استفاده از فلوسایتومتری، تحت تاثیر نانوذرات رزوراترول و کورکومین به منظور تعیین اثرات تمایزی این دو ترکیب به صورت توام قرار گرفت. تاثیر سیتوتوکسیک رزوراترول و کورکومین به روش MTT و اثرات تمایزی آن به وسیله‌ی رنگ‌آمیزی Alizarin red بررسی گردید.

با توجه به نتایج آزمون MTT، مشخص شد که استفاده از نانوذرات رزوراترول- PLGA و کورکومین- PLGA تا غلظت 32 میکروگرم بر میلی‌لیتر، باعث کاهش رشد یا کاهش درصد بقای سلولی نشد. رنگ‌آمیزی Alizarin red نشان داد که تیمار نانوذرات رزوراترول- PLGA و کورکومین- PLGA، موجب افزایش رسوب یون‌های معدنی بر ماتریکس خارج سلولی در غلظت‌های 10 و 20 میکروگرم بر میلی‌لیتر شد.

استفاده از ترکیبات فعالی مانند نانوذرات رزوراترول- PLGA و کورکومین- PLGA به طور هم‌زمان، به دلیل دارا بودن ترکیبات فعالی همچون رزوراترول و کورکومین، می‌تواند سبب افزایش تمایز سلول‌های بنیادی به سلول‌های استیوبلاست شود. همچنین، می‌تواند موجب شود که در غلظت‌های پایین، اثربخشی بیشتری داشته باشد.