ارزیابی میزان توافق یافته های سابجکتیو و آبجکتیو رفرکشن در افراد نزدیک بین مراجعه کننده به کلینیک رزمجومقدم شهر زاهدان در سال 1397

پیش به تعیین مقدار خطای انکساری چشم، به عنوان یکی از اجزای اساسی مراقبت های بینایی، رفرکشن اطلاق می شود. با توجه به نبود امکانات لازم برای معاینه در برخی مناطق محروم و شیوع بالای نزدیک بینی، این پژوهش باهدف برآورد و مقایسه میزان توافق سه روش سابجکتیو و آبجکتیو رفرکشن (اتورفرکشن و رتینوسکوپی) انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی بر روی 80 فرد (160 چشم) نزدیک بین مراجعه کننده به کلینیک رزمجو مقدم زاهدان از اردیبهشت تا تیر سال 1397 با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. تیزبینی افراد واجد معیارهای ورود به مطالعه، ابتدا با چارت اسنلن با و بدون کارکشن انداز ه گیری گردید و سپس عیب انکسار به روش سابجکتیو رفرکشن با استفاده از تریال فریم و آبجکتیو رفرکشن به کمک دستگاه اتورفرکشن و رتینوسکوپ تعیین شد. میزان توافق پارامترهای قدرت های اسفر و آستیگمات و محور آستیگمات میان سه روش با استفاده از شاخص ضریب همبستگی دورن-رده ای محاسبه گردید. مقدار P کمتر از 5 درصد به عنوان سطح معناداری در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سنی افراد 1/4±0/23 سال بود. بیشتر افراد نمونه را خانم ها (70 درصد) تشکیل می دادند. هم چنین اکثر آن ها دانشجو (5/87 درصد) بودند. شرکت کنندگان به طور متوسط، روزانه 8/2±0/6 ساعت کار نزدیک چشمی داشتند. نتایج نشان داد که میزان توافق بین سه روش در سنجش قدرت اسفریکال عیوب انکساری، قدرت و محور سیلندر به ترتیب برابر با 99 درصد، 89 درصد و 69 درصد برآورد گردید که ازلحاظ آماری معنادار بود (001/0>P). هم چنین میانگین قدرت اسفر با روش اتورفرکشن نسبت به سابجکتیو رفرکشن و رتینوسکوپ منفی تر برآورد شد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، شیوع بالای نزدیک بینی و وجود محرومیت ها در مناطق مختلف استان سیستان و بلوچستان، برای ارزیابی میزان عیوب انکساری با توجه به امکانات موجود، می توان روش سابجکتیو رفرکشن را به عنوان روشی جایگزین برای روش های آبجکتیو رفرکشن استفاده نمود.