تبیین نقش رقابت‏ پذیری کلان‏ شهری در توسعه منطقه ‏ای (مطالعه موردی: کلان‏شهرتهران)

رقابت مهم ‏ترین ابزار برای جذب مزیت‏ ها و موقعیت‏ ها به شکل صحیح است. در اندیشه برنامه ‏ریزی توسعه شهری پرداختن به توسعه کلان‏شهرها به ‏مثابه یکی از اصلی ‏ترین پایگاه ‏های تولید و توزیع ثروت و ارزش ‏افزوده به‏ شمار می ‏رود. در چنین شرایطی، اهمیت نواحی اداری- سیاسی با کارکردهای ملی و فراملی افزایش می‏ یابد؛ به ‏طوری‏ که نواحی پیرامونی آن از جریان ‏های اجتماعی- اقتصادی تاثیر می‏ پذیرد. بررسی این تاثیرات می ‏تواند بازخورد رقابت‏ پذیری نواحی کلان‏شهری را بازگو کند. بنابراین، هدف کلی پژوهش بررسی نقش رقابتی کلان‏شهر تهران در توسعه منطقه ‏ای است. روش تحقیق ‏از نوع پیمایشی است؛ تحقق هدف فوق و شناخت دقیق ابعاد مسئله در گرو مطالعه، بررسی، و تحلیل دیدگاه‏ های صاحب‏نظران است که به دنبال مقدمه پژوهش به آن پرداخته خواهد شد. پیش ‏فرض پژوهش بر این گزاره که «توسعه منطقه‏ای نتیجه نقش و تاثیر رقابت‏پذیری کلان‏شهر (تهران) است» استوار شده است. این تحقیق از نوع کاربردی و در آن نوع پرسش‏نامه از نوع محقق‏ ساخته است. جامعه آماری تحقیق را 70 نفر از استادان و اعضای هییت‏ علمی تشکیل می ‏دهد که داده‏ های پژوهش با استفاده از نرم‏ افزار SPSS و Lisrel اندازه‏گیری شد. بر اساس آزمون میسر- می بر و اولین و با توجه به اینکه مقدار آن برابر با 72/0 است، قضاوت درباره آن در حد خوب گزارش می ‏شود. با توجه به مقدار مجذور گای و سطح معناداری آزمون کروی‏ات بارتلت (01/0<P و15/62=X2) نتیجه گرفته می‏ شود که بین عامل‏ ها همبستگی وجود دارد. ملاحظه می‏ شود که همه مولفه ‏ها با نقش کلان‏شهر تهران در توسعه منطقه ‏ای دارای همبستگی قابل‏ قبول ‏اند.