مطالعه مقایسه ای اثرات محفاظت عصبی سلول های بنیادی انسانی مشتق شده از بافت چربی و پالپ دندان بر روی سلول های SH-SY5Y تحت شرایط هیپوکسی در معرض کلرید کبالت

مطالعات اخیر اثرات امیدبخش سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) را در بیماری های تخریب کننده عصبی نشان داده است و اثرات محافظت عصبی آن ها را به اثبات رسانده است. با این حال مسیرهای دقیق و توانایی محافظت این سلول ها از منابع مختلف به طور کامل بررسی نشده است.

MSCs از بافت چربی و پالپ دندان انسان جدا شد و اثرات محافظت عصبی محیط های کشت به دست آمده از سلول های بنیادی مشتق از چربی (ADSCs-CM) و پالپ دندان (DPSCs-CM) بر روی سلول های
SH-SY5Y مواجه شده با کلرید کبالت، به عنوان مدلی از آسیب عصبی، مقایسه شد. این سلول ها با ADSCs-CM و DPSCs-CM تیمار شدند ومیزان زنده مانی سلول ها، آپوپتوز و صدمه سلولی به ترتیب با از تست های آلاماربلو، پروپودیوم یداید و لاکتات دهیدروژناز بررسی شد.

 نتایج آلامار بلو نشان داد که هر دو تیمار در زمان های 12و 24 ساعت و غلظت 6/0 کلرید کبالت اثرات محافظتی دارند. همچنین می توان نتیجه گرفت که ADSCs-CM می تواند به طور معناداری اثرات محافظتی در تمام غلظت های کلرید کبالت و زمان های مختلف ایجاد کند (0/001<p و 0/01<p) ولی تفاوت آماری بین ADSCs-CM و DPSCs-CM دیده نشد. در ضمن تیمار با ADSCs-CM و DPSCs-CM توانست به طور قابل توجهی آزادسازی LDH و درصد سلول های دچار آپوپتوز را در زمان 24 ساعت و غلظت 0/6 کلرید کبالت کاهش دهد.

بر اساس یافته های این مطالعه، هر دو ADSCs-CM و DPSCs-CM از طریق کاهش درصد سلول های دچار آپوپتوز و کاهش آزادسازی LDH، اثرات محفاظت عصبی را بر سلول هایSH-SY5Y تحت شرایط هیپوکسیک نشان می دهند.