تاثیر آموزش مدیریت زمان بر مولفه استعداد درخودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مدیریت زمان ‌برخودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان بود. روش پژوهش آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه هفتم در ناحیه 4 استان قم بالغ‌بر 2457 نفرکه در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکنز- مورگان (1999) به‌عنوان پیش‌آزمون در هر دو گروه (آزمایش و کنترل) اجرا شد سپس گروه آزمایش در طی 10 جلسه 45 دقیقه‌ای تحت آموزش مهارت‌های مدیریت زمان قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات، دوباره پرسشنامه مذکور در دو گروه موردسنجش قرار گرفت. مورگان و جینکنز ضریب پایایی پرسشنامه را 82/0 و ضریب پایایی هر یک از خرده مقیاس‌های استعداد، کوشش و بافت را به ترتیب 78/0، 66/0 و 70/0 گزارش کرده‌اند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها مبتنی بر آزمون کولموگروف-اسمرینوف و تحلیل کوواریانس آمیخته بین-درون آزمودنی‌ها نشان داد که آموزش مدیریت زمان به‌طور معناداری بر هر سه مولفه خودکارآمدی تحصیلی استعداد، کوشش و بافت خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان تاثیر دارد. استعداد خودکارآمدی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنادار افزایش‌یافته زیرا p معادل 0.059 محاسبه شد. در صورتی که مهارت مدیریت زمان در مدارس با تاکید بیشتری آموزش داده شود باعث نهادینه شدن و به‌کارگیری هر چه بیشتر مدیریت زمان توسط دانش‌آموزان می شود.