سوژه تراجنس به مثابه سوژه زبان و میل: تحلیل انسان شناختی از برساخت اجتماعی جنسیت به مثابه اجراگری

این مقاله تلاش دارد نحوه برساخت فرهنگی-اجتماعی جنسیت و تحقق ناپذیری امر جنسیتی را بواسطه نظریات ژک لکان و جودیت باتلر با تمرکز بر سوژه تراجنس بررسی کند. ابتدا از طریق برهم کنشی نظم های سه گانه لکان (تخیلی، نمادین و واقع) به چگونگی شکل گیری سوژه تراجنس بواسطه شکاف میان هویت تخیلی (من آرمانی) و هویت نمادین (آرمان من) پرداخته می شود. سپس به فرایند گذار جنسی از طریق عمل جراحی تطبیق جنسیت به منظور راهی برای به رسمیت شناسی میل سوژه توسط دیگری/دیگری بزرگ اشاره می شود. لکان تفاوت جنسی را ورای اندام های جنسی و مبتنی بر دال های زبانی بعنوان ایده آل های هنجارین و باتلر آن را به مثابه ساختارهای گفتمانی می داند که بطور زمان مند بدن ها را شکل داده و در قالب اجراگری بیان می شود. روش تحقیق این مقاله، کیفی است و داده ها بوسیله مصاحبه گردآوری و در قالب روایت پژوهی از طریق مفاهیم نظری تحلیل شده است. میدان تحقیق، شهر تهران و مشارکت کنندگان، هفت نفر از افراد تراجنس است که بصورت هدف مند با روش گلوله برفی انتخاب شده اند. یافته ها نشان می دهد ناممکن بودگی تحقق جنسیت به مثابه مدلول، جنسیت را تنها از طریق دال بدنی و در قالب اجراگری ارایه می دهد. تلاش سوژه در نظم نمادین (عمل جراحی تطبیق جنسیت) برای همسویی با جنسیت تخیلی (آنچه سوژه از خود جنسیتی در ذهن دارد) در برخورد با امر واقع، شکافی پرناشدنی است؛ که تمرکز تفاوت/هویت جنسیتی بر محوریت دال/بدن در نظم نمادین موجب می شود تا فقدان جنسیت از طریق اجراگری در قالب فانتزی همزمان سوژه را ساخت و تخریب کند. در نتیجه، جنسیت بیش از آنکه امری درون ماندگار باشد، امری زبان شناختی و اجراگرایانه است.