اثربخشی زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی بر افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی و خوش بینی در بیماران قلبی عروقی

بیماران قلبی‌عروقی با مشکلات فراوانی در زمینه سلامت و زندگی زناشویی مواجه هستند و در این زمینه روش زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی می‌تواند موثر واقع شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی بر افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی و خوش‌بینی در بیماران قلبی‌عروقی انجام شد.

این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران قلبی‌عرقی مراجعه‌کننده به بیمارستان قلب‌وعروق جوادالایمه شهر مشهد در نیمه اول سال 1400 بودند که از میان آنان 30 زوج پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی ساده با کمک قرعه‌کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) تحت زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی قرار گرفت و در این دوران گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها با پرسشنامه‌های افسردگی (بک و کلارک، 1988)، کیفیت زندگی زناشویی (ژانگ و همکاران، 2013) و خوش‌بینی (شییر و همکاران، 1994) گردآوری و با آزمون‌های کای‌دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS-19 تحلیل شدند.

یافته‌ها نشان داد که گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر تحصیلات، جنسیت، سن و مدت ابتلاء به بیماری‌های قلبی‌عروقی تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0<P). قبل از مداخله بین میانگین نمرات افسردگی، کیفیت زندگی زناشویی و خوش‌بینی گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0<P)، اما بعد از مداخله بین میانگین نمرات هر سه متغیر تفاوت معنی‌داری دیده شد (05/0>P). روش زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی باعث کاهش افسردگی (44/151F=) و افزایش کیفیت زندگی زناشویی (48/139F=) و خوش‌بینی (53/381F=) در بیماران قلبی‌عروقی شد (001/0>P).

نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی زوج درمانی به شیوه شفقت درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی زناشویی و خوش‌بینی در بیماران قلبی‌عروقی بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت می‌توانند از روش مذکور برای بهبود ویژگی‌های مرتبط با سلامت و زندگی زناشویی در بیماران قلبی‌عروقی استفاده نمایند.