تاثیر نااطمینانی در سیاست های اقتصادی بر شدت انرژی در ایران

شدت انرژی در اقتصاد ایران همواره سیر صعودی داشته است.در این مطالعه منحصرا عامل موثر بر شدت انرژی، نااطمینانی در سیاست های اقتصادی فرض شده است. تعیین معیار جامعی از نااطمینانی اقتصادی که نمایانگر سطح کلی نااطمینانی در اقتصاد باشد از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. برای ساخت شاخص نااطمینانی در سیاست های اقتصادی از نااطمینانی در سیاست های ارزی، پولی و مالی با استفاده از رویکرد EGARGH  استفاده شده است. سپس تاثیر نااطمینانی در سیاست های اقتصادی بر شدت انرژی با مدل خودتوضیح با وقفه های توزیعی(ARDL) در بازه زمانی 1397-1352 برآورد شده است. نتایج برآورد نشان می دهد که افزایش یک درصدی در شاخص نااطمینانی در سیاست های اقتصادی در سال جاری، سال دوم و سال سوم  تاثیر مثبت و معناداری بر شدت انرژی دارد و این تاثیر مثبت به ترتیب برابر با 12/0، 11/0 و 06/0 درصد است. در واقع، با افزایش نااطمینانی در سیاست های اقتصادی، بنگاه ها برای مدیریت انرژی نمی توانند برنامه ریزی کنند چون اساسا برنامه تولید آنها برای دوره های بلندمدت و میان مدت با نااطمینانی مواجه است. نتایج تحقیق نشان داد که نااطمینانی در سیاست های اقتصادی مستقیما در کوتاه مدت و بلندمدت تاثیر مثبت و معناداری بر شدت مصرف انرژی دارد. از طرفی اثرات غیرمستقیم نااطمینانی سیاست های اقتصادی از کانال نرخ تورم، کسری بودجه و رشد اقتصادی بر شدت مصرف انرژی منفی است و این اثرات منفی با وجود نااطمینانی در سیاست های اقتصادی تشدید می شود. پس کاهش شدت مصرف انرژی از طریق کنترل تورم، کسری بودجه و تقویت رشد اقتصادی بیشتر مقدور است. به خاطر اینکه تاثیرگذاری این متغیرها بر شدت مصرف انرژی بیشتر از اثرات نااطمینانی اقتصاد کلان بر شدت مصرف انرژی است.