بررسی تاثیر پالیش و گلیز بر چسبندگی استرپتوکوک موتانس در سه نوع سرامیک CAD/CAM- (مطالعه آزمایشگاهی)

گلیز و پالیش دو روش کاهش خشونت سطحی و چسبندگی باکتریایی به سطوح سرامیکها میباشند. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثرات پالیش و گلیز بر روی چسبندگی باکتریایی سه سرامیک جدید در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.

در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی تعداد 72 نمونه از سرامیک های لیتیوم سیلیکات تقویت شده با زیرکونیا، لیتیوم دی سیلیکات و زیرکونیای مونولیتیک با دستگاه CAD/CAM تراش یافته و در کوره پخته شدند. نمونه ها با روش های پالیش(Suprinity)  یا گلیز آماده سازی شده(IPS)  و یا به عنوان گروه کنترل (Zolid)، آماده سازی نشدند. سوسپانسیون باکتری به چاهک های حاوی محیط  Tryptic Soy broth+ 2%/0 گلوکز تلقیح و نمونه های سرامیک درون چاهک ها قرار گرفتند. پلیت ها برای تولید بیوفیلم روی نمونه ها 48 ساعت در دمای C°37 انکوبه شدند. پس از شستشو، تثبیت بیوفیلم و تخلیه ی اتانول، ml1 رنگ کریستال ویوله 0/4% افزوده شد. به هر چاهک بعد از تخلیه ی رنگ و شستشو، 1 میلی لیتر  اسید استیک 30% اضافه شده و200 میلی لیتر  از محتویات چاهک ها به یک پلیت 96 خانه ای منتقل و با دستگاه Elisa Reader، میزان جذب نوری چاهک ها اندازه گیری شد. چسبندگی استرپتوکوک موتانس ها به نمونه های سرامیک با تصاویر میکروسکوپ الکترونی اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه برای تعیین اثرات نوع سرامیک و روش آماده سازی روی مقادیر جذب استفاده شده و از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey برای مقایسات درون گروهی و مقایسات دو به دوی گروه ها استفاده شد.

  در سرامیک Zolid، چسبندگی باکتریال در روش گلیز به طور معنی داری بیشتر از پالیش بوده (0/005=p) و نیز در روش گلیز، میزان چسبندگی باکتریال در نمونه های Zolid به طور معنی داری بیشتر از سرامیک های Suprinity (0/01=p) و IPS.Emax (0/009=p) بوده است. در سایر موارد، تفاوت های معنی داری بین سرامیک ها و روش های آماده سازی دیده نشد.

فقط در سرامیک Zolid، روش آماده سازی اثرات معنی داری بر چسبندگی باکتریال داشته و بجزء نمونه های پالیش شده سرامیک Zolid، تمام سرامیک ها در آماده سازی با روش های متفاوت شواهدی از چسبندگی باکتریال را نشان دادند.