بررسی اثر دهانشویه های فلوراید 0/05 درصد و کلرهگزیدین 0/2 درصد در مقایسه با دهانشویه ترکیبی نانوسیل D1+F بر روی استرپتوکوکوس موتانس در محیط آزمایشگاهی

بیماری های دهان به ویژه پوسیدگی های دندانی، هنوز هم در اکثر کشورهای در حال توسعه شیوع دارد که هزینه زیادی را برای بیمار و سیستم درمانی به همراه دارد. یکی از روش های مهم در کاهش هزینه ها، پیشگیری در ایجاد پوسیدگی است. لذا این تحقیق با هدف بررسی اثر دهانشویه کلرهگزیدین و فلوراید در مقایسه با دهانشویه ترکیبی نانوسیل D1+F بر روی استرپتوکوکوس موتانس در محیط آزمایشگاهی انجام شد.

در این مطالعه آزمایشگاهی، از روش چاهک پلیت جهت بررسی قطر هاله عدم رشد دهانشویه ها (کلرهگزیدین 0/2%، فلوراید 0/05%، نانوسیل D1+F) استفاده شد. سپس MIC (حداقل غلظت مهارکنندگی) و MBC (حداقل غلظت کشندگی) دهانشویه ها با روش میکرودایلوشن ارزیابی شد.

بر اساس نتایج روش چاهک پلیت، قطر هاله عدم رشد برای دهانشویه های فلوراید، کلرهگزیدین و نانوسیل به ترتیب 9، 18 و 32 میلی متر بود. مقادیر MIC برای دهانشویه فلوراید 125 میلی گرم بر میلی لیتر ، دهانشویه کلرهگزیدین 3/9 میلی گرم بر میلی لیتر و برای دهانشویه نانوسیل D1+F نیز 1/95 میلی گرم بر میلی لیتر بود. مقادیر MIC و MBC برای هر دهانشویه با هم برابر بود.

بر طبق نتایج مطالعه حاضر، دهانشویه نانوسیل D1+F نسبت به کلرهگزیدین 0/2 درصد و فلوراید 0/05 درصد دارای اثرات ضد میکروبی قوی تری بر روی استرپتوکوکوس موتانس بود.