سنجش مبنای تعهدات پلیس دولت اشغالگر در تضمین رعایت حقوق متهمین در برابر رفتار غیرانسانی در مرحله دستگیری و تحت نظر (با تاکید بر وضعیت مناطق اشغالی فلسطین)

تحقیقات پلیسی، حساس ترین مرحله از فرایند کیفری است؛ زیرا اولین مواجهه متهم با دستگاه عدالت کیفری در این مرحله انجام می شود. توسعه حقوق بشر و ماده یک مشترک کنوانسیون های ژنو و پروتکل اول الحاقی، فصل نوینی را در مفهوم و ماهیت تعهد نیروی پلیس به رعایت و تضمین رعایت حقوق بشردوستانه در سرزمین های اشغالی و رفتار با متهمین گشود و برای تمام دولت های اشغالگر تعهدات ایجابی و سلبی در حوزه مصونیت متهمین از رفتار غیرانسانی و رهایی از شکنجه ایجاد کرده است.

پژوهش حاضر با مدنظر قرار دادن واقعیت های موجود، در پی پاسخ به این پرسش که »چه سازوکارهایی در حقوق بین الملل برای جلوگیری از نقض استانداردهای جهانی حقوق بشر در فرآیند تحقیقات پلیسی و مصونیت متهمین از رفتار غیرانسانی و شکنجه در سرزمین های اشغالی فلسطین وجود دارد؟«، با روشی توصیفی - تحلیلی به بررسی تحلیل های حقوقی و واقعیت های موجود پرداخته است.

به رغم تعهدات حقوق بشری و حقوق بشردوستانه دولت اشغالگر اسراییل مورد تصریح و تاکید بر رعایت و تضمین رعایت در ماده یک مشترک کنوانسیون های ژنو و پروتکل اول الحاقی، اسناد حقوق بشری، اصول انسانیت و وجدان عمومی، قطعنامه های شورای امنیت و مجمع عمومی ملل متحد، در حوزه منع رفتار غیرانسانی و آزار و اذیت متهمین به منظور اخذ اقرار توسط نیروی پلیس به عنوان نمونه ای حیاتی از حق بر کرامت انسانی، ضمانت اجرای این تکلیف بنیادین حقوق بشری با چالش های جدی مواجه است و اعمال و اجرای تکالیف و تعهدات نشات گرفته از مقررات قراردادی و قواعد عرفی در زمینه حمایت از حقوق متهمین در سرزمین های اشغالی فلسطین از کارایی مطلوب برخوردار نیست.