بررسی میزان اثر بخشی آموزش فعالیت بدنی براساس تئوری خود تنظیمی بر کیفیت زندگی سالمندان

به کارگیری  راهبردهای  خود تنظیمی، بخش مهمی از مداخلات ورزشی است که اهمیت استفاده از آنها در ارتقای فعالیت فیزیکی ثابت شده است مطالعه حاضر جهت  بررسی  میزان اثر بخشی آموزش فعالیت بدنی براساس تیوری  خود تنظیمی بر کیفیت زندگی سالمندان خمینی شهر اجرا گردید.

مطالعه  مداخله ای  که بر روی 64 سالمند  مراکز سلامت دستگرد و بوعلی  شهرستان خمینی شهر- اصفهان انجام شد.  گروه مداخله،  برنامه فعالیت بدنی به روش خود تنظیمی آموزش دادیم. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی و   فعالیت فیزیکی قبل و دو  ماه پس از مداخله جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و  روش های آماری کای اسکویر، تست  فیشر، من ویتنی، تی تست و آنالیزکوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در گروه مداخله و کنترل از ابعاد فعالیت بدنی ، میانگین راه رفتن 35/7±75/7  و ± 01/8 54/15، فعالیت بدنی متوسط 87/2 ±85/2 در مقابل 23/6±53/5 و فعالیت بدنی سبک 71/15±86/2 در مقابل 4114/± 86/7 افزایش داشت  این اختلاف ها از نظر آماری معنی دار بود. همچنین از ابعاد کیفیت زندگی در گروه مداخله  به ترتیب، میانگین روابط اجتماعی 3/17 ±76/61  در مقابل 68/9 ±75/68 ، سلامت روان  06/11± 1/51   در مقابل66/9 ±67/53 بود که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار بود(05/0 <P).

 بکارگیری راهبردهای خودتنظیمی منجربه افزایش فعالیت فیزیکی در سالمندان  می گردد، در واقع هر چه سالمند، پر تحرک تر باشد، میزان روابط اجتماعی و سلامت روان ارتقاء می یابد،