حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محیط های آبی با استفاده از زئولیت X اصلاح شده با سورفاکتانت کاتیونی ستیل پیریدیوم بروماید: یک مطالعه آزمایشگاهی

آنتی بیوتیک ها از جمله آلاینده هایی هستند که به طور کنترل نشده وارد محیط زیست شده و باعث ایجاد مشکلات عمده ای در اکوسیستم های آبی و سلامت انسان ها و سایر موجودات شده اند، لذا حذف آن ها از محیط امری ضروری است، در این مطالعه با استفاده از زیولیت اصلاح شده با سورفاکتانت کاتیونی (ستیل پیریدیوم بروماید) به حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محیط های آبی پرداخته شد.

در این مطالعه آزمایشگاهی، تاثیر عوامل مختلف در فرآیند جذب سطحی شامل غلظت اولیه آنتی بیوتیک، pH محلول، مقدار جاذب و زمان واکنش بر راندمان حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین مورد بررسی قرار گرفت. ویژگی های جاذب توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی، آنالیز تبدیل فوریه مادون قرمز و پتانسیل نقطه ایزو الکتریک تعیین شد و ایزوترم و سینتیک جذب مورد مطالعه قرار گرفت.

تحت شرایط بهینه شامل غلظت اولیه تتراسایکلین 5/11 میلی گرم در لیتر، pH برابر با 0/6، مقدار جاذب 4 گرم در لیتر و زمان واکنش 50 دقیقه، راندمان حذف 9/99% به دست آمد. حداکثر ظرفیت جاذب 41/65 میلی گرم بر گرم بود. حذف تتراسایکلین از ایزوترم لانگمویر (9996/0=R2) و از سینتیک درجه دوم (9957/0=R2) تبعیت می کند.

فرآیند جذب سطحی با استفاده از زیولیت اصلاح شده با سورفاکتانت کاتیونی، روشی مناسب با راندمان بالا برای حذف تتراسایکلین از منابع آبی آلوده می باشد.