ارتباط کیفیت دوست ورزشی با شاخص های سلامت روانی ورزشکاران نوجوان شهر شاهرود

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط کیفیت دوست ورزشی با شاخص‌های سلامت روانی ورزشکاران نوجوان شهر شاهرود بود.

جامعه آماری این پژوهش را ورزشکاران نوجوان شهرستان شاهرود (2032 نفر) تشکیل دادند که از بین آن‌ها 331 نفر به روش سهیمه‌ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های استاندارد کیفیت دوست ورزشی (ویس و اسمیت، 1999)، رضایت از زندگی (ای‌دی دینر، امانس و گریفین، 1985)، شادکامی (لیبومیرسکای و لیپر، 1997) و عزت‌نفس (روزنبرگ، 1965) استفاده شد.

نتایج نشان‌داد کیفیت دوست ورزشی با شادکامی و رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معناداری دارد، اما تعارض ارتباطی با شادکامی، عزت‌نفس و رضایت از زندگی ارتباط منفی و معناداری را نشان داد. نتایج تحلیل‌مسیر نشان داد کیفیت دوست ورزشی به‌طور مستقیم بر رضایت از زندگی و به‌طور غیرمستقیم بر شادکامی تاثیر مثبت دارد و تعارض ارتباطی نیز به‌طور مستقیم بر عزت-نفس و به‌طور غیرمستقیم بر رضایت از زندگی و شادکامی تاثیر منفی دارد. قسمت اثرکل نیز نشان داد که عزت‌نفس و رضایت از زندگی به‌ترتیب بیشترین تاثیر را بر شادکامی دارند. کلیه شاخص‌ها‌ نیز نشان از برازش مطلوب مدل دارند.

پیدا کردن دوست خوب و برقرای تعامل مثبت با آن در محیط های ورزشی باعث ارتقاء سطح سلامت روانی و در نتیجه سازگاری بیشتر نوجوانان می شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود خانواده‌ها بر دوست‌گزینی و روابط فرزندان‌شان در دوره نوجوانی توجه بیشتری داشته باشند.