نقش عوامل نهادی و روانشناختی در سیاستگذاری کشورها برای مقابله با ویروس کرونا (مطالعه موردی کشور ترکیه 2020-2019)

در سال 2019 ویروس کرونا (کووید 19) در شهر وهان چین مشاهده شد و به سرعت همه کشورها را در نوردید، کشورهای درگیر، راه‌های مختلفی را برای مقابله با این ویروس آزمودند، کشور ترکیه نیز یکی از این کشورها است. هدف مقاله حاضر، این است که دولت ترکیه چگونه تواسته است با اعمال سیاستگذاری‌ها با این ویروس مقابله نماید و از وخیم شدن اوضاع در این کشور جلوگیری کند. بررسی سیاستگذاری‌ها می‌تواند بعنوان الگویی برای سایر کشورها در راستای مبارزه با پاندمی کرونا مورد استفاده قرار بگیرد، در این مقاله با پذیرش مفروضه‌های کمی سیاستگذاری کشور ترکیه در قبال ویروس کرونا را توضیح داده و عوامل روانشناختی و نهادی موثر بر سیاست‌ها تبیین شده است. راهبرد پژوهش قیاسی‌گونه، کاربردی موردی و ایستاسنجی است. چهارچوب نظری مشتمل بر عوامل نهادی و روانشناختی می‌باشد که در این بخش به بررسی عوامل نهادی و عوامل روانشناختی پرداخته شده است. یافته‌ها نشان دهنده این است که افزایش قدرت دولت و کاهش بروکراسی اداری در جهت افزایش تعطیلی‌ها و برداشت از صندوق‌های توسعه در جهت واردات لوازم پزشکی و استفاده دولت از سازمان‌های اجتماعی، سیاسی و مذهبی می‌تواند اثرات مفیدی را در راستای مقابله با کرونا داشته باشد.