تاثیر تمرین تکلیف دوگانه حرکتی-شناختی بر هماهنگی درون مفصلی حین گام برداری در سالمندان دارای ضعف تعادلی

در سال های اخیر تاثیر تمرینات شناختی بر بهبود پارامترهای گام برداری توسط برخی محققین مورد بررسی قرار گرفته است، اما اثرات این تمرینات بر هماهنگی بین مفاصل پایین تنه کمتر مورد توجه بوده است. لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین تکلیف دوگانه حرکتی-شناختی بر هماهنگی درون مفصلی حین گام برداری در سالمندان دارای ضعف تعادلی می باشد.

تعداد 30 سالمند با میانگین سنی 8/73 سال در این مطالعه شرکت کردند. نمره آزمون تعادل عملکردی سالمندان (برگ) در این افراد از 52 پایین تر، و نمره آزمون خلاصه معاینه روانی نیز  MMSE از 23 بالاتر بود. این افراد به صورت هدفمند به دو گروه تقسیم شدند، گروه تجربی پس از پیش آزمون در 24 جلسه تمرینی شرکت کردند و گروه کنترل به فعالیت های روزمره معمولی اشتغال داشتند. برای بررسی هماهنگی درون مفصلی شرکت کنندگان می بایست در یک مسیر 12 متری راه می رفتند و  هماهنگی بین مفاصل آنها در سطح ساجیتال و در چهار مرحله گام برداری توسط تکنیک برنامه نویسی بردار ثبت گردید. اطلاعات بدست آمده توسط آزمون آماری آنالیز واریانس ویژه داده های تکراری و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های این پژوهش نشان دادند، بعد از تمرین مقدار زاویه کاپلینگ در اکثر مراحل گام برداری کاهش یافته است. بیشترین تاثیر تمرین دوگانه در گروه تجربی در مراحل بارگذاری و بلند شدن پنجه از زمین می باشد (05/0>p). برخی ویژگی های زمانی گام برداری مانند سرعت راه رفتن نیز با تمرین تکلیف دوگانه بهبود معنی داری یافته بود (05/0>p). 

با توجه به نتایج می توان بیان کرد تمرین تکلیف دوگانه شناختی-حرکتی موجب بهبود ویژگی های هماهنگی در بین مفاصل پایین تنه گردیده بود. این تغییر در هماهنگی همراه با بهبود برخی پارامترهای زمانی نشانه افزایش تعادل و کنترل قامت بهتر در سالمندان دارای ضعف تعادلی بود.