بررسی رفاه ذهنی جوانان روستایی و تاثیر آن بر ماندگاری در روستا

جوانان روستایی نقش عمده ای در توسعه روستایی و کشاورزی دارند و اگر در منطقه روستایی خود باقی بمانند می توانند به کاهش فقر در آن منطقه کمک کنند. اما آشفتگی هایی در زمینه مهاجرت جوانان روستایی ایجاد شده که باعث هرج و مرج در اصلی ترین نیروی کار مناطق روستایی شده است. یکی از عوامل موثر بر ماندگاری جوانان در روستا دستیابی آنها به رفاه اجتماعی است، در اکثر مطالعات تنها به بعد عینی رفاه پرداخته شده، و بعد ذهنی رفاه مورد غفلت قرار گرفته است. در حالی که تفسیر ذهنی جوانان از محیط و کیفیت زندگی در روستا است که بر تصمیم گیری آنان بر ماندگاری در روستا تاثیر گذار است. لذا، هدف از انجام این پژوهش ارزیابی رفاه ذهنی جوانان روستایی و تاثیر آن بر ماندگاری در روستا است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل 1058 نفر از جوانان روستایی شهرستان خرم آباد بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، حجم نمونه 281 نفر تعیین شد و برای دستیابی به افراد مورد مطالعه، از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. جهت سنجش ابعاد رفاه ذهنی از پرسشنامه ساختار یافته  Fen et al (2013) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان رفاه ذهنی اکثریت جوانان روستایی پایین بود و دختران دارای میانگین کمتری در ابعاد عزت نفس، هوش احساسی و هوش اجتماعی بودند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای درآمد، وضعیت اشتغال، دسترسی به خدمات بهداشتی، وضعیت سلامتی، دسترسی به امکانات تفریحی، تحصیلات، همبستگی اجتماعی و فاصله از شهر بر رفاه ذهنی جوانان روستایی موثرند. همچنین نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین رفاه ذهنی جوانان روستایی و تمایل به ماندگاری در روستا وجود دارد.