تحلیل ذی نفعان کلیدی در طراحی نظام مدیریت محیط زیست در واحدهای زراعی شرکت های کشت و صنعت دولتی ایران
تحقیق حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی ذی نفعان کلیدی به منظور طراحی نظام مدیریت محیط زیست در واحدهای زراعی شرکتهای کشت و صنعت دولتی ایران و با استفاده از طرح تحقیق آمیخته اکتشافی انجام پذیرفت. ابتدا، با روش توصیفی- تحلیلی، مروری بر ادبیات موضوع صورت گرفت. سپس، با روش تحلیلی- تطبیقی مضامین اصلی نظام مدیریت محیط زیست (چرخه دمینگ) از میان نظریات اندیشمندان شناسایی و استخراج شدند. در ادامه، در فاز کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختارمند با 18 نفر از مدیران اجرایی شرکتهای کشت و صنعت دولتی، شاخص های مطلوب مضمون طراحی استخراج و مرحله اول تحلیل ذینفعان (شناسایی ذینفعان) انجام شد که به این منظور از روش نمونه گیری غیراحتمالی گلوله برفی استفاده شد. در ادامه، با استفاده از نرمافزار MAXQDA نسخه 2018، شاخصهای مضمون طراحی در 13 شاخص: بازدارنده ها، سیاستگزاری و برنامه ریزی، شناسایی کنشگران کلیدی، الزامات نهادی، همکاری، تعامل و ارتباطات بین سازمانی، توجه به اقتضایات محیطی، مداخلات بازار، فرهنگ سازی و آموزش عمومی، عوامل حمایتی و پشتیبانی، تسهیل کننده ها، توسعه زیرساخت ها، توسعه فناوری اطلاعات و تحقیق و توسعه دستهبندی شدند. در فاز کمی، با استفاده از پرسشنامه تحلیل ذینفعان، میزان علاقه و قدرت 15 ذینفع شناسایی شده در فاز کیفی در 13 شاخص استخراج شده (بر اساس مدل فریمن) بررسی شد. به منظور اولویت بندی و تنظیم ماتریس ذینفعان از نرم افزارهای Ucinet نسخه 6 (با هدف تنظیم شبکههای اجتماعی و تحلیل تناظر) و SPSS نسخه 18 (با هدف تنظیم ماتریس IPMA) استفاده شد. نتایج نشان دهنده تاثیرگذار بودن پنج ذی نفع کلیدی مدیرعامل شرکت، مدیرعامل شرکت مادر، واحد محیط زیست هلدینگ، معاونت بخش کشاورزی و مدیر حفاظت صنعت و محیط زیست بود که دارای بیشترین درجه قدرت و علاقه در بین سایر ذینفعان بودند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.