بررسی اثر آتوموکستین بر درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسول در موش سوری و نقش گیرنده های آلفا-2 آدرنرژیک در ایجاد اثرات ضددردی آن

درد نوروپاتی ناشی از شیمی درمانی، یکی از مهم ترین انواع دردهای مزمن است که درمان آن باوجود پیشرفت های روز افزون علم پزشکی، با مشکلات زیادی همراه است. در این مطالعه، اثرات آتوموکستین برروی درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسل و نیز، اثر آنتاگونیست گیرنده آلفا-2 آدرنرژیک (یوهمبین) برروی اثر ضددردی آتوموکستین بررسی شد.

جهت القای درد نوروپاتیک از روز اول تا پنجم موش های نر، پاکلی تاکسول (mg/kg i.p. 2) و از روز 6 تا 10 آتوموکستین (mg/kg15 و 10، 5) به صورت خوراکی دریافت کردند. موش ها در گروه های 8تایی تقسیم بندی شده، هر گروه یک دوز منحصربه فرد از دارو را دریافت کرد. در روزهای 9، 10 و 11 دو تست ون فری و استون انجام شد. همچنین در این مطالعه اثر آنتاگونیست گیرنده آلفا-2 آدرنرژیک (یوهمبین) برروی اثر ضددردی آتوموکستین نیز بررسی شد. به منظور انجام این مطالعه، بعد از القای درد نوروپاتیک، از روز 6 تا 10 آتوموکستین (mg/kg 15) همراه با یوهمبین (mg/kg i.p. 5) دریافت کردند.

تجویز روزانه آتوموکستین (mg/kg p.o 15) به طور موثری آستانه تحمل درد را در تست های آلودینیای سرد و مکانیکی افزایش داد (01/0P<) که نشان دهنده اثرات ضددردی قابل توجهی می باشد. تجویز تک دوز دارو در روز یازدهم اثر قابل توجهی برروی تست های رفتاری ایجاد نکرد.

باتوجه به یافته های این مطالعه می توان گفت که آتوموکستین قادر به کاهش شدت درد نوروپاتی ناشی از پاکلی تاکسل می باشد.