تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح Let-7a، NO و VEGF در بافت قلب موش های صحرایی جوان مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت، باعث اختلال در برخی از عوامل موثر در آنژیوژنز قلبی می شود. بنابراین هدف از این تحقیق، تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح VEGF، NO و Let-7a در رت های جوان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

تحقیق حاضر، از نوع تجربی می باشد که جامعه آماری آن را رت های جوان (8 هفته) مبتلا به دیابت نوع دو تشکیل داد. تعداد 24 سر رت جوان در سه گروه دیابتی + ورزش تناوبی، سالم + تمرین تناوبی و کنترل سالم تقسیم شدند. برای سنجش VEGF و NO از روش الایزا و برای سنجش Le7-a از روش Real time PCR استفاده شد.

گروه دیابت + تمرین در مقایسه با گروه کنترل (0/005= P) و گروه سالم + تمرین در مقایسه با گروه کنترل (0/001= P) VEGF بیشتری داشت. گروه سالم + تمرین نیز در مقایسه با گروه دیابت + تمرین، مقدار VEGF بیشتری داشت (0/005= P). گروه دیابت + تمرین در مقایسه با گروه کنترل (0/041 = P) و گروه سالم + تمرین در مقایسه با گروه کنترل (0/005= P) NO بیشتری داشت. همچنین تفاوت بین گروه سالم + تمرین درمقایسه با گروه دیابت + تمرین ازنظر مقدار NO معنادار نبود (0/07= P). گروه دیابت + تمرین درمقایسه با گروه کنترل (0/009= P) و گروه سالم + تمرین درمقایسه با گروه کنترل (0/001= P) از Let-7a بیشتری برخوردار بود. همچنین گروه سالم + تمرین درمقایسه با گروه دیابت + تمرین مقدار Let-7a بیشتری داشت (0/001= P).

تمرین تناوبی باعث افزایش VEGF، Let-7a و NO در موش های صحرایی دیابتی و سالم می شود. اما افزایش این متغیرها در نمونه های سالم بیشتر از نمونه های دیابتی بود.