توانایی شاخص های گیاهی حاصل از داده های سنجش از دور به منظور شناسایی و تفکیک مناطق سوخته شده در مراتع نیمه استپی استان چهار محال بختیاری

امروزه استفاده از تصاویر ماهواره ای از کم هزینه ترین و سریع ترین روش های ارزیابی مراتع می باشد. شاخص های گیاهی از مهم ترین ابزار های سنجش از دوری هستند که جهت نظارت و ارزیابی تغییرات پوشش گیاهی بخصوص در دوره های زمانی پس از آتش سوزی و تهیه نقشه های مناطق آتش سوزی شده در مراتع کاربرد فراوان دارند. پژوهش حاضر با توجه به اهمیت و وسعت مراتع همچنین افزایش تعدد آتش سوزی های سالیان اخیر در مراتع نیمه استپی کشور بویژه مراتع استان چهارمحال بختیاری انجام گردید. هدف از این پژوهش تفکیک و شناسایی مناطق سوخته شده در دوره های 3-1 و 5-3 سال پس از آتش سوزی با استفاده از شاخص های طیفی بمنظور اتخاذ برنامه مدیریتی مناسب پس از آتش سوزی در این مناطق می باشد. پس از محاسبه شاخص های طیفی، پارامتر آماری M بمنظور تعیین توان تفکیک پذیری مناطق آتش سوزی شده از مناطق مجاور محاسبه گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در مراتع نیمه استپی کشور به منظور شناسایی و تفکیک محدوده مناطق سوخته شده که دارای قدمت 1 تا 3 سال پس از آتش سوزی می باشند کاربرد شاخص های طیفی NBRT، NBR و CSI می تواند با توجه به کارآیی بالا و توانایی مناسب در تفکیک این محدوده ها قابل توصیه باشد. همچنین برای شناسایی و تفکیک محدوده های سوخته شده که قدمت 3 تا 5 سال را دارا می باشند کاربرد شاخص های طیفی T.C. Brightness و NBRT می توانند نتایج قابل قبولی را ارایه دهند. شاخص NBRT از بین شاخص های مورد بررسی برای هر دو قدمت آتش در مراتع نیمه استپی مورد مطالعه بمنظور تفکیک پذیری مناطق سوخته شده از مناطق مجاور توانایی بالایی داشته و قابل توصیه می باشد.