بررسی اثر استفاده از زئولیت و بنتونیت ایرانی در نمک زدایی

تقاضای جهانی آب پیوسته در حال افزایش است، این در حالی است که منابع آب شیرین به دلیل افزایش تقاضا و اثرات تغییر اقلیم به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک مانند کشور ایران با محدودیت مواجه هستند. هزینه آب تولید شده، یکی از مهم ترین عوامل موثر در انتخاب روش نمک زدایی است. در روش جذب با استفاده از مواد طبیعی می توان هزینه نمک زدایی را کاهش داد. در این پژوهش با استفاده از دو ماده زیولیت، بنتونیت ایرانی برای کاهش شوری به روش آزمایش پیمانه ای استفاده شد. جاذب ها به وسیلهEDx, XRD, BET شناسایی شدند. همچنین رس ها به وسیله اسید هیدروکلریک یک مولار اصلاح شدند. نتایج نشان داد که زیولیت و بنتونیت ایرانی استفاده شده در این پژوهش به عنوان جاذب های معدنی کارایی لازم برای کاهش شوری را نداشته و سبب افزایش هدایت الکتریکی و مقدار سدیم آب می شوند. بیشترین افزایش غلظت سدیم در نمونه ها مربوط به بنتونیت طبیعی به مقدار 5/102 میلی گرم در گرم در بیشترین غلظت شوری معادل 64000 میلی گرم در لیتر و کمترین افزایش غلظت سدیم مربوط به زیولیت طبیعی به مقدار 066/0 میلی گرم در گرم در کمترین غلظت شوری معادل 640 میلی گرم در لیتر بود. همچنین بیشترین افزایش هدایت الکتریکی مربوط به بنتونیت طبیعی با افزایش 3/4 دسی سیمنز بر متر بود. قابل ذکر است که پس از اصلاح با اسید، مقدار هدایت الکتریکی به طور قابل ملاحظه ای در هر دو رس افزایش یافت. بنابراین با توجه به تفاوت های موجود بین رس ها، بهتر است ابتدا از نظر ساختمانی بررسی و سپس در زمینه نمک زدایی استفاده شوند.