نقد دیدگاه «عدم انتفاع پیامبر (ص) از دعا و صلوات امت» با تاکید بر امکان رفعت درجه آن حضرت در قوس صعود

در منابع دینی به صلوات بر پیامبر اکرم  و دعا برای رفعت درجه ایشان بسیار سفارش شده است. براساس روایات، این کار منافع زیادی، مثل طهارت نفس، تکفیر گناهان و سنگینی میزان برای شخص دعاکننده و مصلی به‌ارمغان می‌آورد. اما پرسش این است که آیا خود پیامبر  نیز به‌عنوان مدعوله و مصلی‌علیه از این دعاها و صلوات‌ها منتفع می‌شود و درجه ایشان در سیر صعودی افزایش می‌یابد یا خیر؟ برخی با استناد به دلایل گوناگون معتقدند: پیامبر نفعی از این دعاها و درودها نمی‌برد و ارتقای وجودی آن حضرت در اثر این ادعیه و صلوات‌ها غیرممکن است. در این مقاله با رویکرد جامع عقلی نقلی، هم اصل این دیدگاه و هم ادله آن جداگانه بررسی و نقد گردیده و در نهایت ثابت شده است که این ادعیه و صلوات‌ در کنار برکاتی که برای داعی و مصلی دارد، برای شخص پیامبر  هم نافع است و موجب افزونی کمالات و ارتقای درجه آن بزرگوار در قوس صعود می‌گردد.