مدیریت یکپارچه منابع آب حوضه میناب با کاربرد شاخص پایداری اصلاح شده

حوضه آبریز روخانه میناب و سرشاخه های اصلی آن که بخشی از سواحل مکران را تشکیل می دهند، به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی مهم و بحران کم آبی که با آن مواجه است، یکی از مناطق پر اهمیت جهت برنامه ریزی و مدیریت منابع آب می باشد. هدف از پژوهش حاضر شبیه سازی و ایجاد مدل برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب با استفاده از نرم افزار WEAP در این منطقه است. منطقه مورد مطالعه شامل محدوده های مطالعاتی میناب، جغین توکهور، منوجان، رودان، نودژ، ده کهان، مسافرآباد و فاریاب گلاشگرد است. دو سناریوی: 1) مرجع (RS) و 2) توسعه محافظه کار کشاورزی (CAS)، برای افق 15 ساله از سال آبی 1395-1394 تا 1410-1409، با استفاده از خروجی های مدل WEAP اجرا شد و ارزیابی بر اساس معیارهای عملکرد اطمینان پذیری در حجم، برگشت پذیری ، آسیب پذیری و شاخص پایداری در بخش مصارف انجام گرفت. به این منظور از داده های یک دوره 15 ساله آبی (1394-1380) استفاده شد که 10 سال آن (1389-1380) جهت واسنجی و 5 سال دیگر (1394-1390) جهت صحت سنجی بکار برده شد. شاخص های ارزیابی ضریب تبیین و ضریب نش- ساتکلیف در دوره واسنجی برای حجم مخزن سد استقلال به ترتیب برابر 98/0، 97/0 برای ایستگاه های هیدرومتری به ترتیب برابر 92/0، 89/0 و همچنین برای آبخوان ها 90/0، 86/0 و در دوره صحت سنجی نیز 98/0، 98/0 برای حجم مخزن سد استقلال، 78/0، 70/0 برای ایستگاه های هیدرومتری و 97/0، 88/0 برای آبخوان ها محاسبه شد که بیانگر مدل سازی قابل قبولی می باشد. در بین دو سناریوی تعریف شده نیز سناریوی توسعه محافظه کار کشاورزی با شاخص پایداری 47/55 % در اولویت بالاتری قرار گرفت.