پیش بینی رضایت دانشجویان از تدریس برخط براساس صلاحیت تدریس مجازی اساتید دانشگاه

هدف از تحقیق حاضر پیش بینی رضایت دانشجویان از تدریس برخط بر اساس صلاحیت تدریس مجازی اساتید دانشگاه بین المللی چابهار است که از نوع تحقیقات توصیفی - پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را تمامی دانشجویان دانشگاه بین المللی چابهار تشکیل می دهند که تعداد 150 نفر از بین آنها به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. در راستای جمع آوری اطلاعات تحقیق از 2 پرسشنامه رضایت و کیفیت در یک دوره برخط سباستینلی و همکاران (2015) با پایایی 70/0 و صلاحیت اساتید دارابی و همکاران (2006) با پایایی 80/0 استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون رگرسیون در راستای بررسی فرضیات تحقیق نشان می دهد که متغیر صلاحیت های تدریس مجازی توانایی پیش بینی متغیر رضایت دانشجویان را به میزان 301/0 دارد. همچنین، متغیر صلاحیت های تدریس مجازی توانایی پیش بینی محتوا و ساختار دوره تدریس برخط، دشواری دوره تدریس برخط، تعاملات استاد - دانشجو و دانشجو - دانشجو در دوره تدریس برخط و پشتیبانی تسهیل کننده در دوره تدریس برخط را به ترتیب به میزان 278/0، 254/0، 377/0 و301/0 دارد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که صلاحیت های تدریس مجازی اساتید دانشگاه بین المللی چابهار قابلیت پیش بینی رضایت دانشجویان از تدریس برخط در ابعاد محتوا و ساختار ، دشواری دوره، تعاملات استاد - دانشجو و دانشجو - دانشجو و پشتیبانی تسهیل کننده را داشته و به عبارتی، صلاحیت های تدریس مجازی اساتید می تواند بر رضایت دانشجویان در تدریس برخط موثر باشد.