بررسی کارایی فسفر و شاخص مقاومت به تنش خشکی و شوری در پایه های پسته همزیست شده با قارچ مایکوریزا آربسکولار

پژوهشی جهت بررسی اثر تلقیح پایه های پسته با یک ایزوله از قارچ مایکوریزا آربسکولار بر ویژگی های رشدی، کارآیی استفاده از فسفر و مقاومت به تنش پایه ها در دانشگاه شهرکرد در سال 96-1395 اجرا گردید. دو آزمایش جداگانه بصورت فاکتوریل با سه فاکتور بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتور اول در هردو آزمایش پایه های پسته در چهار سطح، شامل بادامی ریز زرند، قزوینی، سرخس و هیبرید UCB1، فاکتور دوم در هردو آزمایش مایکوریزا در دو سطح شامل عدم تلقیح و تلقیح پایه ها و فاکتور سوم در آزمایش اول تنش خشکی (آبیاری به میزان 100درصد ظرفیت گلدانی به عنوان شاهد، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت گلدانی) و در آزمایش دوم تنش شوری (91/0 به عنوان شاهد، 57/7، 12/16 و 63/24 دسی زیمنس برمتر) بود. دانهال های پسته به مدت 60 روز تحت تنش قرار داشتند. مایکوریزا باعث افزایش وزن تر ریشه، ساقه و برگ در هردو تنش و نسبت سطح برگ و سطح مخصوص برگ در تنش شوری گردید. گیاهان تلقیح شده با مایکوریزا کارآیی استفاده از فسفر کمتر و تحمل بیشتری در برابر تنش های خشکی و شوری داشتند. شاخص های رویشی و کارآیی استفاده از فسفر ریشه، برگ و کل گیاه در اثر هردو تنش خشکی و شوری کاهش یافت. واکنش چهار پایه استفاده شده در این آزمایش به مایکوریزا و تنش های خشکی و شوری متفاوت بود. نتایج این تحقیق نشان داد پایه های سرخس و UCB1 به ترتیب از نظر تحمل به تنش خشکی و شوری بهتر از دو پایه دیگر بودند.