شبکه های اجتماعی و مدیریت دانش: بررسی میزان استفاده دانشجویان دانشگاه های ممتاز شهر تهران از شبکه های اجتماعی و پیام رسان برای مدیریت دانش

یکی از ویژگی‏های جامعه شبکه‏ای، گسترش شبکه‏های «اجتماعی و پیام‏رسان» و از جمله کارکردهای این شبکه‏ها، مدیریت اطلاعات و دانش است. مقاله  حاضر قصد دارد به این پرسش پاسخ دهد که دانشجویان دانشگاه‏های ممتاز شهر تهران به عنوان نخبگان جامعه تا چه اندازه توانسته‏اند از شبکه‏های یاد‏ شده برای  مدیریت دانش استفاده کنند؟

 از روش پیمایشی با نمونه گیری تصادفی در میان دانشجویان 7 دانشگاه ممتاز تهران بر اساس رتبه بندی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام برای ارایه توصیفی از وضعیت فعلی استفاده شده است. برای تحلیل عمیق‏تر یافته‏ها و ارایه راهبردهایی از جنس سیاستگذاری از مصاحبه عمیق استفاده شده است.  

 در حالی که 50.1 درصد دانشجویان معتقدند شبکه‏های مذکور به بخش از زندگی روزمره ایشان تبدیل شده است، اکثریت دانشجویان، صرفا مصرف‏کننده محتوا با اولویت محتوای سیاسی هستند. بیشترین محتوای مرتبط با دروس، صرفا دنبال کردن اخبار کلاس‏هاست. بر اساس شاخص‏های تعیین شده برای سنجش میزان استفاده دانشجویان از این شبکه‏ها برای مدیریت دانش، 7 درصد دانشجویان به هیچ وجه از شبکه‏ های یاد شده برای مدیریت دانش استفاده نمی کنند. 49 درصد در مقادیر کم و خیلی کم، 15.5 درصد در مقادیر خیلی زیاد و زیاد و 28.4 درصد تا حدودی از شبکه‏ های مذکور برای مدیریت دانش استفاده می کنند. در ادامه پژوهش راهبردهایی از جنس سیاستگذاری برای اصلاح الگوی استفاده از این شبکه‏ ها پیشنهاد شده است.‏

شبکه‏های اجتماعی از ظرفیتی بسیار مهم برای مدیریت دانش برخوردار هستند و اساسا مفهوم شبکه ‏های اجتماعی و مدیریت دانش به دلیل ناشی شدن هر دو مفهوم از انقلاب اطلاعاتی، توسعه جوامع اطلاعاتی و در نهایت شکل ‏گیری و توسعه شبکه ‏های اجتماعی دارای پیوندی اجتناب‏ناپذیر با یکدیگر هستند. یافته ها نشان داد که در سطح 7 دانشگاه ممتاز شهر تهران هنوز استفاده از شبکه ‏های اجتماعی برای مدیریت دانش در سطح مطلوبی نیست؛ اما تنها 7 درصد دانشجویان از هیچ یک از گویه‏ های مرتبط با مدیریت دانش شامل اخذ مشاوره‏ های علمی و پژوهشی از استادان، استفاده از ظرفیت کار تیمی برای فعالیت‏های علمی و...، استفاده نکرده ‏اند.