مقایسه فراوانی ژنهای سازنده بیوفیلم (icaABCD) در سویه های مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از انسان و دام

MRSA که باعث ایجاد عفونت در هر دو گروه انسانی و حیوانی می شود، تهدیدی جدی برای بهداشت عمومی در سراسر جهان است. اتصال و کلونیزاسیون اولین مرحله برای پاتوژنز استافیلوکوکوس اوریوس می باشند و عفونت های بیوفیلم تاثیر منفی قابل توجهی بر سلامت انسان و دام دارند. استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین می تواند با محیط های مختلف سازگار گشته، باعث بوجود آمدن سویه های مختلف استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین در انسان و حیوان شده و بینشان انتقال یابد. این مطالعه با هدف بررسی تولید بیوفیلم در شرایط in vitro و وجود ژن های icaABCD در جدایه های S. aureus مقاوم به متی سیلین (MRSA) در انسان و بررسی انتقال بیماری بین سویه های انسانی و حیوانی انجام می شود. در مجموع، 39 جدایه انسانی و 35 جدایه دامی با استفاده از روش کنگورد آگار مورد ارزیابی قرار گرفتند. حضور ژن های mecA و icaABCDR توسط PCR بررسی شده و در نهایت، محصولات PCR توسط الکتروفورز با ژل آگارز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصله نشانگر این است که فراوانی ژن mecA در جدایه های انسان و حیوان به ترتیب 64.1 و 36.1 درصد بوده و در جدایه های انسانی بین mecA و icaAD رابطه معنی داری وجود داشت. علاوه بر این، ارتباط معناداری بین icaA و ریفامپیسین و همچنین بین icaC و کلرامفنیکل و پنی سیلین در جدایه های انسانی یافت شد. در جدایه های دامی نیز، رابطه معنی داری بین mecA و تریمتوپریم و همچنین بین icaR و ریفامپیسین وجود داشت. نتیجه گیری شد که همه ژن های اپرون ica در تولید بیوفیلم نقش دارند، ولی ژن های icaA و icaD در استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین با mecA همراهی بیشتری داشتند. همچنین سویه های حیوانی و انسانی می توانند در انتقال بیماری نقش داشته باشند، اما این نتیجه گیری باید با احتیاط بیشتری بیان شود.