تاثیر روش مصرف و نوع کود زیستی برصفات مورفوفیزیولوژیکی، اجزاء عملکرد و خصوصیات کیفی گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum L.)

به منظور بررسی تاثیر نحوه مصرف و نوع کودهای زیستی بر صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکردی گوجه فرنگی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی در سال 1399 انجام شد. فاکتور اول شامل سه نحوه مصرف (تلقیح بذر به همراه تغذیه برگی، تغذیه برگی و مصرف خاکی) و فاکتور دوم نیز شامل کودهای زیستی (شاهد، نیتروکسین، بیوفسفر، پتاس بارور و مخلوط نیتروکسین+ بیوفسفر) بود. نتایج نشان داد که کاربرد مخلوط نیتروکسین+ بیوفسفر سبب افزایش ارتفاع بوته و وزن متوسط میوه در بوته به ترتیب حدود 44 و 80  درصد نسبت به شاهد شد. در روش مصرف خاکی با کاربرد تمامی کودهای زیستی، تعداد میوه در بوته بیش از 137 عدد مشاهده شد که بیشترین آن (145 عدد) از مخلوط نیتروکسین+ بیوفسفر به دست آمد، همین تیمار نیز بیشترین مقدار عملکرد گوجه فرنگی در بوته (449 گرم در بوته وزن میوه تر) را داشت. بیشترین مقدار فتوسنتز (2/18 میکرومول دی اکسید کربن در مترمربع در ثانیه) و هدایت روزنه ای (20 میکرومول دی اکسید کربن در مترمربع در ثانیه) از تاثیر کود تلفیقی نیتروکسین+ بیوفسفر تحت تلقیح بذری به همراه تغذیه برگی حاصل شد. استفاده از نحوه مصرف خاکی کود نیتروکسین بیشترین مقدار لیکوپن و ویتامین ث را داشت. به طور کلی نتایج نشان داد با توجه به توانایی رشد و متابولیسم بالا باکتری ها در خاک به علت وجود نسبت سطح به حجم بیشتر و افزایش قابلیت دسترسی عناصر غذایی، منجر به افزایش شاخص های مورفوفیزیولوژیک و عملکردی در گوجه فرنگی شده است.