بررسی آثار تمرینات شنا بر سطوح FGF23، &Klotho، هایپرتروفی پاتولوژیک قلبی و عملکرد قلبی در رت های نر مبتلا به نارسایی مزمن کلیه

عوارض قلبی-عروقی از مهم ترین عوامل مرگ ومیر در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه شناخته شده است. هدف از این تحقیق بررسی آثار تمرینات شنا بر سطوح 23FGF و &Klotho  هایپرتروفی پاتولوژیک و عملکرد قلبی در رت های نر مبتلا به نارسایی مزمن کلیه است. پژوهش از نوع تجربی است و از طرح پست تست، مقایسه با گروه کنترل استفاده شد و در دانشگاه تهران و مرکز قلب تهران به انجام رسید. 30 موش صحرایی نر ویستار (7-8 هفته) به طور تصادفی به سه گروه تمرین، کنترل و شم تقسیم شده و 20 سر از طریق 5/6Nx جراحی شدند. پروتکل به صورت تمرینات شنا و 3 جلسه در هفته بود که به 30 دقیقه تا یک ساعت در انتهای پژوهش رسید. تجزیه و تحلیل داده ها بعد از تایید طبیعی بودن توزیع داده ها از طریق آزمون کلموگروف اسمیرنوف، از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد (05/0 P >). تمرین شنا در میزان هایپرتروفی تغییر معنادار ایجاد نکرد، اما در عملکرد قلبی تفاوت معنا دار ایجاد شد. کلوتو، فسفر سرم و پاراتیرویید نیز تغییر معنادار داشت. FGF23 با تمرین شنا کاهش یافت، اما تغییرات معنادار نبود. وضعیت کلسیم و ویتامین D سرم بهبود یافت، اما معنادار نبود (05/0P>). تمرین شنا در بیماران کلیوی می تواند به وضعیت بهبود مشکلات قلبی- عروقی ایجادشده بر اثر عوارض بیماری تاثیر مثبت بگذارد.