مقایسه اثر هشت هفته تمرین در آب، نردبان مقاومتی و دویدن استقامتی بر کاتالاز، مالون دی آلدئید، واسپین و مقاومت به انسولین در موش های بزرگ آزمایشگاهی نر

افزایش پراکسیداسیون لیپیدی و بر هم خوردن تعادل ادیپوکاین های موثر در حساسیت انسولین مانند واسپین می توانند در بروز آترواسکلروزیس و پیشرفت آن موثر باشند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه و تعیین تاثیر هشت هفته تمرین در آب، نردبان مقاومتی و دویدن استقامتی بر کاتالاز (CAT)، مالون دی آلدیید (MDA)، واسپین و مقاومت به انسولین در موش های بزرگ آزمایشگاهی نر بود .

41 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر بطور تصادفی در 5 گروه (تمرین در آب، نردبان مقاومتی، دویدن استقامتی، شم و کنترل) تقسیم شدند . بعد از دو هفته سازگاری با محیط و یادگیری تمرین، گروه های تمرینی برای هشت هفته به تمرین ورزشی پرداختند. از روش الایزا و مدل هموستاز مقاومت به انسولین برای اندازه گیری شاخص های تحقیق استفاده شد.

هشت هفته تمرین مقاومتی به طور معنی داری بیشتر از دو روش تمرینی دیگر باعث افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و کاهش MDA سرم شد. بیشتر اینکه هشت هفته تمرین دویدن استقامتی و تمرین در آب به طور معنی دار و بیشتری  باعث کاهش واسپین سرم و مقاومت به انسولین نسبت به تمرین مقاومتی شد (p<0.05).  

به نظر می رسد که تمرین مقاومتی نسبت به دو روش تمرینی دیگر در کاهش پراکسیداسیون لیپیدی به لحاظ اثر برتر است، در حالی که  تمرین دویدن استقامتی و تمرین در آب نسبت به تمرین مقاومتی باعث کاهش بیشتری در  واسپین و مقاومت به انسولین می شوند.