مقایسه برتری طرفی در کودکان با و بدون اختلال نقص توجه- بیش فعالی

برتری طرفی یکی از شاخص های تحول طبیعی مغز است. ارتباط بین برتری طرفی و اختلال نقص توجه_ بیش فعالی کانون توجه برخی مطالعات قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه برتری طرفی در دانش آموزان با و بدون اختلال نقص توجه_ بیش فعالی انجام شد.

جامعه آماری پژوهش از بین 130 دانش آموز (57 دختر و 73پسر) 6 تا 12 ساله شهر تهران، ایران انتخاب شد. و با غربالگری اولیه توسط معلم، دانش آموزان مشکوک انتخاب و به وسیله مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز فرم والدین و فرم معلم (1999) و مصاحبه بالینی براساس ملاک های ویرایش پنجم DSM، 65 نفر با اختلال نقص توجه- بیش فعالی انتخاب شدند. همچنین 65 دانش آموز عادی از همان پایه و مدارس به صورت تصادفی در گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها در 4 گروه بهنجار، با نقص توجه، با بیش فعالی و با نوع ترکیبی نقص توجه و بیش فعالی قرارگرفته و برتری طرفی آن ها با پرسشنامه های دست برتری ادینبورگ (1970) و چاپمن (1987)، پابرتری واترلو (1998) و چشم برتری توسط چند آزمایش بررسی شد.

تحلیل داده ها با استفاده از آزمون خی دو حاکی از آن بود که بین گروه نقص توجه/ بیش فعالی و عادی در هر سه مولفه دست، چشم و پا برتری، تفاوت معناداری مشاهده شد. به علاوه بین گروه نقص توجه و عادی و همچنین بین گروه بیش فعال و عادی در مولفه‎ های دست و چشم برتری تفاوت معنی دار مشاهده گردید، اما در مولفه پا برتری این تفاوت معنی دار نبود.

از تحلیل یافته های پژوهش می توان به این نتیجه رسید که بین برتری طرفی در دانش آموزان با اختلال نقص توجه_ بیش فعالی و همسالان عادی آن ها تفاوت معنی داری وجود دارد.