بررسی اثر منابع و سطوح ید جیره بر عملکرد، صفات لاشه، تلفات ناشی از سندرم افزایش فشار خون ریوی (آسیت)، هورمون های تیروئیدی و فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی تحت تنش سرمایی

با توجه به اهمیت عنصر ید در ساخت هورمون های تیروییدی، سطوح مختلف ید در جیره می تواند در بروز سندرم آسیت تاثیر گذار باشد.

بررسی اثرات استفاده از منابع و سطوح مختلف ید بر عملکرد، صفات لاشه، تلفات آسیت، هورمون های تیروییدی و فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی تحت تنش سرمایی.

 مطالعه حاضر با استفاده از 375 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 5 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار انجام گرفت. جهت القای آسیت از 14 روزگی دمای سالن به 15 درجه سانتی گراد کاهش یافت و تا آخر دوره این دما حفظ گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: تیمار شاهد (جیره پایه با مقدار ید در سطح توصیه 25/1 میلی گرم در کیلوگرم)، جیره پایه + یدید پتاسیم (KI) با سطوح ید (25/6 و 75/3 میلی گرم در کیلو گرم) و جیره پایه + یدات کلسیم [Ca(IO3)2.H2O] با سطوح ید (25/6 و 75/3 میلی گرم در کیلوگرم).

تاثیر تیمارها بر شاخص های عملکرد در کل دوره مطالعه معنی دار نبود. کمترین میزان درصد تلفات آسیت، وزن قلب و تری یدوتیرونین (T3) در تیمار (25/6 میلی گرم در کیلوگرم) مشاهده شد که با تیمار شاهد تفاوت معنی داری داشت (05/0<p). کمترین نسبت بطن راست به کل بطن ها (RV/TV) مربوط به تیمار یدید پتاسیم (25/6 میلی گرم در کیلو گرم) بود که تمایل به معنی داری نشان داد (10/0<p). جوجه هایی که سطوح بالاتر ید (25/6 میلی گرم در کیلو گرم) دریافت کردند هورمون تیروکسین بیشتری نسبت به سطوح پایین تر (75/3 میلی گرم در کیلوگرم) داشتند (05/0<p) و نسبت تری یدوتیرونین به تیروکسین کمتری نسبت به سطوح پایین تر نشان دادند (05/0<p).

در مجموع، نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از سطوح بالاتر ید (ppm 25/6) مخصوصا از منبع یدید پتاسیم باعث کاهش تلفات آسیت در شرایط تنش سرمایی می شود.