محاسبه دوره رشد و تخمین تولید بیوماس چغندرقند به روش فائو در دشت سیلاخور لرستان

این تحقیق طی سالهای 81-1380 در دشت سیلاخور لرستان انجام گرفت. بیست خصوصیت فیزیکی و شیمیایی در 25 پروفیل خاک واقع در مساحت 100 هکتار مورد ارزیابی قرار گرفت. خاکها در دو رده انتی سول (Entisols) و اینسپتی سول (Inceptisols) قرار گرفتند. بررسی خاکهای منطقه مطالعاتی منجر به جداسازی پنج زیرگروه، هشت خانواده و 17 سری خاک شد. در این مطالعه از روش پارامتریک برای ارزیابی تناسب اراضی استفاده شد. همبستگی نسبتا قوی بین شاخص اراضی محاسبه شده به روش پارامتریک (Parametric) و عملکرد فعلی زارعین(r=0.55) حاکی از مفید بودن قابلیت کاربری و دقت مناسب این روش در ارزیابی اراضی است. اطلاعات نزدیکترین ایستگاه سینوپتیک به منطقه مورد مطالعه نشان داد که این منطقه جز اقلیم نیمه خشک است. باتوجه به این که هدف از این تحقیق تعیین دوره رشد و استفاده از مدل فائو جهت تخمین پتانسیل تولید چغندرقند در منطقه مورد مطالعه بود. از این رو پتانسیل تولید تابشی-حرارتی (Radiation Thermal Production Potential) چغندرقند براساس روش فائو محاسبه شد. نتایج نشان داد که شروع دوره رشد چغندرقند در منطقه 16 آبان ماه (ششم نوامبر) و پایان آن 14 اردیبهشت ماه (سوم می) برابر با 179 روز می باشد و پتانسیل تولید تابشی - حرارتی محاسبه شده از روش فوق 68626 کیلوگرم در هکتار است. براساس اطلاعات کارخانه قند لرستان طی سالهای 80-1370 میانگین عملکرد چغندرقند در منطقه مورد مطالعه 28448 کیلوگرم در هکتار با عیار 14.72 درصد بوده است (کمترین عیار قند 13.78 درصد و بیشترین آن 16.28 درصد). از آن جائی که تولید بیوماس خالص (Net biomass production) با استفاده از اطلاعات اقلیم و گیاه محاسبه می شود و تولید پیش بینی شده از تاثیر محدودیت های خاک، آب و مدیریت بر پتانسیل تابشی - حرارتی حاصل می شود، پس می توان با رفع محدودیت های قابل اصلاح خاک و ارتقا سطح مدیریت، تولید فعلی (عملکرد زارعین) را افزایش داد و به سقف تولید پیش بینی شده رساند.