نمادسازی هنری در کلام تصویری نهج البلاغه

این پژوهش با هدف بررسی نماد و پرداخت تصویری از معانی آن بر اساس فرهنگ نهج البلاغه  و نیز بررسی تطبیقی آن با نظریه نمادسازی هنری انجام شد. روش این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی انجام شده است. جهت جمع آوری داده ها از طریق نمونه گیری هدفمند از نهج البلاغه، تعدادی از خطبه ها، نامه ها و حکمت های آن انتخاب شدند. برای رسیدن به این منظور، منابع پژوهشی مورد تحلیل قرار گرفتند. از آنجایی که این پژوهش بدنبال پاسخگویی به دو سوال اساسی مبنی بر این که تصویر سازی در نهج البلاغه به چه شیوه ای است؟ و تصویر در نهج البلاغه از نظر ویژگی ها و مولفه های آن چگونه  بیان می شود؟ لذا نتایج نشان داد که نهج البلاغه توانسته است نماد را با تصویر در قالب های مختلف پردازش کند، و نیز تصویر را درقالب کلام بپروراند و به مخاطب برساند. همچنین مولفه های اصلی تصویر در نهج البلاغه در شش مولفه بیان شد و بر اساس ملاک های عینی و ذهنی مطابق نظریه پردازان روان فیزیکی نیز قابل تبیین بود. یافته ها نشان می دهد که تصویرسازی کلامی امام علی علیه السلام می تواند بسیاری از حقایق دینی و معارف توحیدی را در قالب محسوس و عینی به نمایش در بیاورد و بازنمایی خوبی از حقایق باشد. با توجه به موارد بررسی شده می توان گفت نهج البلاغه به خوبی توانسته است رسالت هنری خود را انجام دهد و مفاهیم، باورها و اعتقادات دینی را در قالب هنر تصویری به اذهان برساند.