مدل یابی ساختاری سرمایه اجتماعی دانشگاه و تمایل کارمندان به مشارکت با نقش واسطه ای آمادگی آن ها برای تغییر در دانشگاه شیراز

هدف کلی از این پژوهش مدل یابی رابطه ساختاری سرمایه اجتماعی دانشگاه و تمایل کارمندان به مشارکت با نقش واسطه‏ای آمادگی آن ها برای تغییر در دانشگاه شیراز بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه کارمندان دانشگاه شیراز (990 نفر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 339 نفر به عنوان نمونه پژوهش به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه سرمایه اجتماعی، آمادگی برای تغییر، و تمایل به مشارکت بود که پس از محاسبه روایی و پایایی با استفاده از روش تحلیل گویه و آلفای کرونباخ توزیع و گردآوری شد. داده‏های پژوهش به کمک نرم افزار Spss و Amoos و با استفاده از روش‏های آماری تی‏تست تک نمونه‏ای و رگرسیون چندمتغیره تحلیل مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد وضعیت سرمایه اجتماعی از میانگین معیار بیشتر است. درحالی که آمادگی شناختی کارمندان از میانگین معیار کمتر بود، مابقی ابعاد و آمادگی کلی کارمندان از میانگین معیار بیشتر بود. میانگین تمایل کارمندان به مشارکت نیز از میانگین معیار بیشتر بود. مدل معادله ساختاری نشان داد سرمایه اجتماعی دانشگاه و آمادگی کارمندان برای تغییر به طور مستقیم پیش‏بینی‏کننده معنادار تمایل کارمندان به مشارکت است. به علاوه، یافته ها مبین آن است که سرمایه اجتماعی با نقش واسطه‏‏گری آمادگی کارمندان برای تغییر از قدرت بالاتری برای پیش‏بینی تمایل آن ها به مشارکت برخوردار است.